باسلام خواهر عزیزم رنج و ناکامی به خاطر این موضوع از کلامتان کاملا مشخص است و امیدوارم شرایط زودتر با تغییرات مساعد بر وفق مرادتان شود. در مورد همسرتان باید این نکته را بگویم که متاسفانه یا خوشبختانه تا زمانی که خودشان نخواهند و انگیزه تغییر نداشته باشند نمی توانند رفتارشان را تغییر دهند. اما این به معنای این نیست که شما دست روی دست بگذارید و هیچ کاری انجام ندهید. اولین کاری که در این شرایط لازم است، اما ممکن است کمی زمان بر باشد این است که شما فعلا سایرین و اینکه حق با چه کسی است را نادیده بگیرید و سعی کنید رابطه ی بسیار خوبی با همسرتان برقرار کنید و به قول معروف قلق رفتار ایشان را بیابید. این به این معناست که زمانی می توانید روی ایشان تاثیرگذار باشید که بتوانید رابطه ای خوب با ایشان برقرار کنید. حتی اگر این رابطه کم کردن رابطه با خانواده تان باشد. در این شرایط راحت تر می توانید از احساستان و تاثیری که رفتارشان بر شما می گذارند صحبت کنید. البته حواستان باشد که هر چیزی که قرار است همسرتان متوجه شوند باید در شرایط و فضای مناسبی مطرح شود که ایشان جبهه گیری زیادی نداشته باشند. و هر جا که می دانید فرصت مناسب است از ایشان بخواهید به یک روانشناس برای تغییر این رفتار که به ظاهر تکانشگرانه است اقدام کنید.