با عرض سلام و ممنون از اعتماد شما جای بسی خوشحالی و شکر دارد که شما با مردی ازدواج کردید که هم بسیار مهربانه، هم عزیزه و هم منطقی، چون هرکدام از این صفاتی که شما ذکر کردید بسیار ارزشمند و مهم هستند، کم نیستند زنانی که شکایت دارند چرا همسرشان مهربان نیست، یا منطقی نیست و ...، در هر حال وقتی زن و مرد باهم ازدواج میکنند مهمترین چیز این است که اگر دیگران هم نسبت به آنها کم لطفی میکنند خودشان همدیگر را درک کنند و از هم حمایت نمایند و گاهی مواقع مرد یا زن خودش را بجای همسرش بگذارد تا بهتر شرایط او را درک کند. به عنوان نمونه شما و همسرتان حدود 2 سال است که باهم آشنا شدید ولی او با خانواده اش از ابتدا تاکنون، و باوجودی که شما گفتید خانواده همسرتان «اعتقادات خاص کهنه ای دارن که باعث دوری همسرم از خانواده اشون شده» باز هم نباید انتظار داشته باشید که همسرتان کلا قید آنها را بزند و با اونها هیچ رفت و آمدی نداشته باشد چون اونها خانواده اش هستند و کسی نمیتونه خانواده اش رو دور بندازه، پس مناسب تره الان که همسر شما میگه یک بار دیگه برید اونجا، بخاطر همسرتان هم که شده بروید و لو آنها به شما کم توجهی کنند یا به قول شما استقبال چندانی نکنند، در واقع از اول شما بدون هیچ توقع و انتظاری بروید و بدونید که ممکن است آنها استقبال زیادی نکنند، وقتی شما توقع نداشتید کمتر ناراحت میشید ولی در عوض با این گذشت و کوتاه آمدن هم خودتان را پیش خانواده همسرتان بزرگ تر کردید و هم همسرتان را خشنود کردید. و اینکه گفتید من خطایی نکردم یا توهینی نکردم که پیش قدم بشم، اندکی بوی منیّت و غرور میدهد، هرچند که به نظر خودتون شما خطایی نکردید (شاید به نظر اونها شما هم خطا یا توهینی مرتکب شدید) ولی به هرحال اونها بزرگتر هستند و شما با بزرگواری خودتان رفتار کنید. بخاطر خوشبختی و آرامش خودتان، همسرتان و مادرتان، گذشته را فراموش کنید هرچه بوده گذشته، چون تا وقتی این قضیه کِش پیدا کنه ذهن و فکر شما و همسرتان و مادرتان همه درگیره و آرامشی که باید داشته باشید ندارید، وقتی شما ناراحت باشید مادرتان هم بخاطر شما نگران و ناراحت میشه و...، و با گذشت و بزرگواری شما چند خانواده آرامش بیشتری پیدا میکنند حتی خانواه همسرتان. پس رفت و آمد با آنها داشته باشید در ابتدا فقط در حدی که بفهمند شما گذشته را فراموش کردید و لازم نیست زیاد بروید. و اصلا در مورد گذشته که کوتاهی کردند، به مادر شما توهین کردند و... هیچ حرفی نزنید (هرچند که میدونم خیلی سخته)، چی از این بهتر که از خودگذشتگی خصلت واقعی شما بشه، هر چه بیشتر دیگران را ببخشید در واقع روح خودتان را پرورش دادید و رشد و تعالی روحی پیدا کردید. در مسیر زندگی مشترک و غلبه بر مشکلات موفق و پیروز باشید