دختری هستم 24 ساله. تمایل وافری به ازدواج ندارم. اگر کسی برای خواستگاری باید برایم مهم نیست طرف چه کاره است خانه و ماشین دارد یا نه و جواب رد میدهم. مدتی است با پسری آشنا شدم در طول این مدت با وی خیلی راحت و صمیمی شدم. تحصیلاتمان در یک سطح و اخلاقمان کاملا به هم شبیه است و از خیلی خصوصیات فردیش خوشم میاید از لحاظ اخلاقی. شغلی دولتی دارند و کاملا از هر لحاظ موجه و مقبول برای ازدواج میباشد. وقتی برای خواستگاری آمدند خانواده ام علیرغم نظر مثبت بنده برای آشنایی بیشتر با خانواده پسر موافق نبودند. یعنی میگویند موقعیت بهتر برایت پیش میاید. من خیلی موافق ازدواج و این برنامه ها نیستم. اما این فرد خیلی از خصوصیات مثبت در رفتار و شخصیتش وجود دارد که من بعنوان یک دوست صمیمی و یک شریک و همراه برای زندگیم میتوانم رویش حساب باز کنم. اما گویا خانواده بنده منتظر یک شاهزاده سوار بر اسب سپید میباشند. واقعا در این موارد دختر و پسر چطور میتوانند خانواده را متقاعد نمایند؟ در ضمن خانواده بنده حتی حاضر به دیدن فرد مورد نظر و آشنایی با خانواده وی نشدند. یه گونه ای دودل دفتار میکنند. انگار که میخواهند همه خواستگارهایم را در نوبت بگذارم و به هیچکدام جواب قطعی ندهم و بعد مثلا 1 تا 2 سال دیگر از بین آنها بهترین را انتخاب کنم. واقعا من مانده ام چه کنم!!!