با عرض سلام خدمت برادر گرامی! در این مورد باید بگویم گرچه هر دو این انسان های کامل و وارسته تقریبا در یک شاخه علمی و خط فکر بودند اما باز هم به نسبت مکتب فلسفی و برخی مقامات و کرامات متفاوت بودند. به همین نسبت نیز گفتار و سلک فلسفی و عرفانی و اخلاقی و علمی ایشان متفاوت بود . در باب این جملت نیز می توان گفت از جهتی فرموده شما صحیح است که هر دو دارد مراتب کمالیه انسان را بیان می نماید با این تفاوت که مولانا با مشرب عرفانی خود مراتب حرکت و تکامل انسان را از قبل از مرحله آدم شدن(مردم از حیوانی و آدم شدم....) به تصویر کشیده است آن هم نه در عالم خارج و به واقع بلکه در عالم مثالی . یعنی این انسان تا به درجه پتانسیلی نهایت درجه خلقت یعنی یک موجود قابل کمال تا بی نهایت برسد(بار دیگر از ملک پران شوم .. آنچه اندر وهم ناید آن شوم پس عدم گردم عدم چون ارغنون .. گویدم کانا الیه راجعون)باید دارای صفات و ویژگی هایی باشد که یکی صفات جمادات و دیگری نباتات و بالاخره حیوانیت و در نهایت پتانسیلی بنام فطرت و روح متکامل الهی. و این تازه اول راهی است که ملاصدرا میفرماید: «انسان وقتی به دنیا می آید یک حیوان بالفعل و یک انسان بالقوه است» که این موجود که در ابتدا به ظاهر خور و خواب و خشم و شهوتست به فرموده مولی علی روحی فداه و فیک انطوت عالم الاکبرو... درون تو عالم اکبر یعنی فطرت و روح بی نهایت الهی به ودیعه است . تا مگر بتواند آن را کشف و کامل نماید. موفق و مؤید و پیروز باشید.