باسلام. در واقع پاسخ به سؤال شما تاحدي در خود سوالتان مطرح شد. تا به حال از خودتان پرسيده ايد كه فكر كردن و تمركز كردن به اين همه كمبود، و حسرت زندگي ديگران را خوردن و ... در عمل چه كمكي به شما كرده و چه سود واقعي براي شما داشته است؟! اين سوال به هيچ وجه، شعار يا مثبت انديشي نيست؛ بلكه واقع انديشي است. من نمي گويم كه صبح از خواب بيدار شويد و دنيا را به عنوان بهشت و خودتان را مثل يك فوق انسان، نگاه كنيد. بلكه منظورم اين است كه به تأثيري كه افكارتان و اعمال و جهت گيري هاي كنونيتان بر خلق و مسير زندگيتان دارد، بيشتر دقت كنيد. تمركز بيش از حد، روي كمبودها و اشتغال ذهني بيش از حد، روي اشتباهات گذشته يا ضعف هاي حال حاضر، فقط منجر به سكون و درجا زدن شما خواهد شد. به جاي اين افكار سعي كنيد روي اين موضوع متمركز شويد كه الان چه كار مي توانيد بكنيد. سعي كنيد ايده آل هاي فوق كمال گرايانه را از خودتان دور كنيد. شما الان تصاوير ايده آلي در ذهنتان ساخته ايد و وقتي كه وضعيت فعلي خودتان را با آن تصاوير كمال گرايانه مقايسه مي كنيد، فقط دچار سرخوردگي و حسرت مي شويد. به جاي اين، بهتر نيست كه به وضعيت الانتان نگاه كنيد و هدفتان اين باشد كه حتي به اندازه ي يك درجه هم كه شده وضعيت فعلي را بهبود ببخشيد؟! در واقع منظور من اين است كه هدفتان بهتر شدن شرايطتان باشد و نه عالي و بي نقص شدن آن. اين ممكن نمي شود مگر اينكه به جاي اشتباهات گذشته، روي گزينه هاي حال حاضر زندگي متمركز شويد. به جاي افكاري مثل «فلاني چه كار كرد و من نتوانستم و ...» روي اين تمركز كنيد كه در حال حاضر با وضعيت و توان فعلي، چه كار مفيدي براي بهبود وضعيت اجتماعي و شخصي خود مي توانيد انجام دهيد. اگر كمي ذهنتان را از افكار بيهوده و افسرده كننده خالي كنيد، ده ها گزينه براي بهبود الگوي فعلي زندگيتان خواهيد يافت.