باسلام. احساس شما قابل درک است ولی مواظب باشید که دچار تعمیم افراطی نشوید. عقاید مثل عقاید شما به هیچ وجه در بین آقایان هم سن و سال شما کم نیست، ولی مسئله اینجا است که شما فقط گروه دوستانی که الان شما را می شناسند و اعضای فامیلتان را به منزله ی کل آدم های جامعه دارید قلمداد می کنید. بنابراین شما با کل دنیا بیگانه نیستید بلکه با فرهنگ غالب بر آقایان فامیلتان و افرادی که در حال حاضر آن ها را دوست خودتان می دانید، بیگانه هستید. در چنین مواردی، به هیچ وجه، توصیه نمی شود که ارتباط خود را با افرادی که با شما فرق دارند، قطع کنید ولی از طرف دیگر هم توصیه نمی شود که زمان زیادی را با این افراد بگذرانید و روی آن ها به عنوان دوستان صمیمی و نزدیک حساب باز کنید. این مثل این می ماند که فرض کنید بنده به غذای فست فود، حساسیت دارم و با خوردن آن، معده و روده ام به هم می ریزد ولی هرشب خودم را مجبور می دانم که حتماً فست فود بخورم. در حالیکه در کنار همان مغازه ی فست فود، یک مغازه ی جیگرکی هم باشد ولی چون طعم جگر به اندازه ی طعم فست فود برایم خوشمزه نیست از آن صرف نظر می کنم. این مثال خیلی شبیه وضعیت الان شما است. شما هم الان در اطراف خود مطمئناً موقعیت های اجتماعی خاصی را دارید که بتوانید با افرادی از قشرهای مختلف وبا عقاید نزدیک تربه عقاید خودتان ارتباط برقرار کنید. البته شاید جذابیت دوستی با آن افراد، کمی کمتر باشد ولی این همه رنج تحمل توهین به عقایدتان وطرد شدن به دلیل تفاوت عقیده را تجربه نخواهید کرد. مثلاً شاید شما با افراد مذهبی خیلی کیف نمی کنید و جمع آن ها را خشک می دانید ولی اگر این جمع را هم تجربه کنید اولاً مطمئن هستید که آن ها به سبب عقایدشان خودشان را مجاز نمی دانند که به عقاید شما توهین کنند یا شما را مسخره کنند وثانیاً می بینید که از جنبه های زیادی با خصوصیات شما همخوانی دارند هرچند که از جنبه هایی هم تفاوت دارد و ثالثاً ممکن است جذابیت هایی در آن جمع ها هم باشد که از بیرون قابل درک نیست. البته توصیه ی من این نیست که حتماً سراغ جمع های مذهبی بروید این فقط یک مثال بود برای اینکه ذهنتان باز شود و سعی کنید الگوی روابط قبلیتان را مورد تجدیدنظری اساسی قرار دهید.