راه بیرون کردن کینه از دل دیگران

امام علی علیه السلام فرمودند:

احْصُدِ الشَّرَّ مِنْ صَدْرِ غَیْرِکَ بِقَلْعِهِ مِنْ صَدْرِکَ.

با بیرون بردن کینه دیگری از دل خود کینه خود را از دل او خارج کن.

نهج البلاغه، حکمت 169

روش تربیتی امام علیه السلام آنقدر زیبا و لطیف است که انسان را به وجد می آورد. امام علیه السلام گوشزد می کند که دوست داری مردم تو را دوست داشته باشند و از تو در دل کینه نداشته باشند ابتدا دل خود را از حقد و کینه دیگران تخیه کن خواهی دید از دل دیگری هم که کینه تو را در دل دارد بیرون خواهد رفت و مقابله به مثل خواهد شد و این باید در برخوردها و عمل نشان داده شود و به طرف مقابل ثابت شود که تو کینه او را در دل نداری.

دل مومن جای عشق خداست جای مهر اولیاء خدا و ائمه طاهرین و معصومین علیهم السلام است چنین دلی اهل حقد و کینه نیست اگر از کسی هم ازاری ببیند فورا فراموش می کند.

امام صادق علیه السلام فرمود:

المومِنُ یَحقِدُ مادامَ فِی مَجلِسِهِ فَاِذا قامَ ذَهَبَ عَنهُ الحِقد (1)
کینه به دل گرفتن مومن کوتاه است فقط تا وقتی است که در مجلسی حضور دارد وقتی برمیخیزد و محفل را ترک می کند دیگر کینه به دل ندارد.

اینکه عرض کردم باید در برخوردها و عمل نشان دهیم که کینه شخص موردنظر را از دل بیرون کرده ایم عرض بنده نبود بلکه فرمایش پیامبر مهربانی ها حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم بود که فرمود:

حُسنُ البَشرِ یَذهَبُ بالسَّخِیمَهِ (2)
چهره گشاده و باز حرارت کدورت را از بین می برد.

به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر
ببند و دام نگیرند مرغ دانا را

پی نوشت:
1- کافی ج 2 ص 108
2- همان

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.