سراج‏ الدین ابویعقوب یوسف سکاکی خوارزمی

(626 -555/554 ق)، ادیب، نحوى. مشهور به سكاكى و موصوف به علامه. محل تولد وى خوارزم بود. حنفى معتزلى بود و از ادباى بزرگ عهد سلطان محمد خوارزمشاه و معاصر ابن‏حاجب. در نحو، صرف، منطق، كلام، بیان، شعر، عروض و معانى و قوافى توانا بود. مى‏گویند در بدایت حال شغل آهنگرى داشته و در سى سالگى به فراگیرى علم روى آورده و در علوم غریبه نیز دست داشته است. وى در خوارزم درگذشت. قبر او در كنار آب تیكه مى‏باشد.از جمله آثار او: «مفتاح العلوم»، كه دوازده علم از علوم عرب را در آن آورده است و شروح بسیارى بر آن نوشته شده است؛ رساله‏اى در «علم مناظره».[1] سراج‏الدین ابویعقوب یوسف خوارزمى، از ادباى معروف عربیت قرن ششم و هفتم (و. 555- ف. 626 ه.ق.) مؤلف كتاب «مفتاح العلوم» (ه. م.) وى در انواع علوم مخصوصا علوم ادبى و بالاخص علوم بلاغى متبحر بود.