ابراهیم پارسا

در 1288 در گیلان متولد شد. پس از انجام تحصیلات ابتدائى و متوسطه وارد دانشكده‏ى كشاورزى كرج شد و درجه‏ى لیسانس در امور كشاورزى گرفت و با سمت دبیر در فرهنگ مشغول تدریس گردید. چندى در كرمانشاه دبیر بود و مدتى هم سرپرست فرهنگ استان شد. در 1318 به وزارت كشاورزى منتقل گردید و پس از طى چند شغل، مدیركل وزارت كشاورزى شد. در 1329 به سازمان برنامه انتقال یافت و به عضویت هیئت مدیره‏ى سازمان چاى منصوب گشت و بعد مدیرعامل سازمان عمران دشت مغان شد. پارسا در 1340 به استاندارى سیستان و بلوچستان تعیین گردید و قریب دو سال استاندار بود. بعد به استاندارى اصفهان تعیین گردید و قریب چهار سال در استان مزبور انجام وظیفه مى‏كرد. در 1346 از طرف حزب ایران نوین كاندیداى نمایندگى مجلس سنا شد و از تهران به سناتورى انتخاب شد و در 1350 دوره‏ى سناتورى او تمدید شد و مجموعاً هشت سال در مجلس سنا عضویت داشت. وى در طول خدمات ادارى خود، چند مأموریت مطالعاتى كوتاه‏مدت به اروپا و آمریكا گرفت. پارسا مردى مطیع و زرنگ بود و نان را به نرخ روز مى‏خورد. به همین علت سالیان دراز در مسند مشاغل مهم جاى گرفت. وى توانسته بود توجه امیر اسداللَّه علم را به خود جلب كند و از این رو با استفاده از قدرت او در زمره‏ى بلندپایگان رژیم بود.

ابراهیم پارسا

Latest مشاهیر

Most Visited In Week