شعر
مهمان پذیر
اخم تو مثل آلوچه ترش است
خنده‌هایت ولی هندوانه
صبح سُر می‌خوری در خیابان
عصر قِل می‌خوری سمت خانه
شعر
من تو را ندیده‌ام ولی
من اگرچه هیچ‌وقت
چهره‌ی تو را ندیده‌ام
لحظه‌های من
پر است از صدای تو
شعر
معلّمی که نور را می‌آوری به ارمغان
چه خوب می‌دهی نشان
همیشه راه و چاه را
پر از بهار می‌کنی
تمام سال و ماه را
شعر
فرش کوچه ها
پاره پاره شد
چتر یک درخت
چون رسیده بود
روزهای سخت
شعر
ما چه‌قدر چون تو بوده‌ایم؟
تو امام اوّلی برای ما
ما به تو همیشه افتخارکرده‌ایم
گفته‌ایم،
تو شجاع
گفته‌ایم،
تو همیشه مهربان
گفته‌ایم،
اهل بخشش و گذشت
شعر
سیر و سلوک...
باید دوباره برخاست
از خواب ِتوت، شیرین
همراه ِکرم ها رفت
تا عُمقِ سیب، پایین
-compressed.jpg "روی ابر و باد")
شعر
روی ابر و باد
با قلم نی مثل روز پیش
خوشنویسی میکند بابا
روی ابر و باد یک کاغذ
مینویسد: «حضرت زهرا»
شعر
ماه
پشت پنجره شب نشسته است
تکه تکه ماه کی شکسته است ؟
شعر
دریا شدن...
اندیشه‌ی دریا شدن... در ذهن رودهاست... برفی که روی کوه نشسته... تا آب می‌شود
شعر
مباد که روزی از چشمان تو بیفتم
از وقتی ثانیه‌های خسته‌ی من... از چشمان زیبای تو افتاده اند؛ بد جور از پا افتاده‌اند!
حالا به هردری می‌زنم... که لحظه‌هایم به چشم بیایند...