یکی از براهین مطرح در اثبات وجود خداوند (مخصوصاً در غرب مسیحی) «برهان وجودی» نام گرفته است (The ontological arguament). مُبدع اولیه‌ی این برهان «سنت آگوستین» بوده است، ولی در تاریخ

تسبیحات حضرت زهرا (سلام الله علیها)، عبارت از گفتن سی و چهار مرتبه الله اکبر، سی و سه بار الحمدلله و سی و سه بار سبحان الله، با همین ترتیب، چنانکه مشهور بین علمای شیعه است و بیشتر احادیث هم بر آن دلالت...

تسبیحات اربع، عبارت است از گفتن چهار جمله‌ی: «سبحانَ اللهِ و الحمدُللهِ و لاالهَ‌الّااللهُ و اللهُ اکبر». گفتن این جملات با همین ترتیب در نماز و غیر نماز، از سوی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)...

تسامح در ادله‌ی سنن، در اصطلاح اصولیین و فقها عبارت از به تسامح برگزار نمودن خبرهای واحدی است که مفاد آنها برخوردار شدن از ثواب در مقابل انجام دادن عملی است، توضیح سخن آنکه: خبر واحد خبری است که به حد...

تزویر، مصدری از باب تفعیل و اصل آن ماده زَور است که به معنی دروغ می‌باشد. حکم تزویر در فقه امامیه، فقهای امامیه با استناد به آیه‌ی شریفه‌ی «وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ» [حج، 30] و نهی وارد در آن و دیگر...

تزکیه، در کتب مختلف فقهی در معانی گوناگونی اصطلاح شده است، در کتاب قضا، تزکیه عبارت است از «تزکیه‌ی شاهد». و آن این است که می‌دانیم یکی از مبانی حکم قاضی، شهادت شهود است و مدعی برای اثبات حق خود باید

تزاحم، اصطلاح علم اصول، در موردی اطلاق می‌شود که دو حکم یا بیشتر در مقام امتثال و عمل، قابل جمع نباشند. در مورد تزاحم، هیچگونه تمانع و تضادی در مقام انشاء حکم نیست، بر خلاف تعارض، چه آنکه در مفهوم اصطلاحی...

ترتیب، در اصطلاح فقه، عبارت است از انجام دادن هر عملی از اعمال شرعی در جای خود. اگر عبادتی و یا عملی مرکب از یک سلسله اعمالی باشد که در شرع کیفیت تقدم و تأخر آنها بیان شده، مکلف باید رعایت ترتیب را در...

ترتّب، در اصطلاح اصولیین و فقها عبارت از اجتماع دو حکم فعلی است، در موضوع واحد، یا در دو موضوع در وقت واحد، به طوری که مکلّف قادر به امتثال آن دو با هم نبوده باشد، و این دو حکم یکی مطلق و دیگری مشروط به...

تراویح، صیغه‌ی جمع است و مفرد آن «ترویحه» می‌باشد. نمازی است مستحب نزد مذاهب اهل سنت که در شبهای ماه رمضان پس از نماز عشاء به صورت جماعت برگزار می‌کنند - تعداد آن نزد ابوحنیفه و شافعی و ثوری 20 رکعت با...