این تکیه پس از فوت علامه‌ی جلیل، فقیه کامل، محقق اصولی، رجالی برجسته، مرحوم آیت‌الله العظمی حاج سید محمدباقر چهار سوقی در سال 1313 ق. در قسمت جنوب مصلی ایجاد گردید. بقعه از آثار دوره‌ی

این تکیه از تکیه‌های زیبا و هنری دوره‌ی قاجاریه است. قسمتی از چهارباغ‌های بزرگ صفوی در تخت فولاد به نام «باغ نگارستان» می‌باشد که محدوده‌ی آن علاوه بر این تکیه، مسجد رکن‌الملک و تکیه حاج

در سمت راست خیابان فیض، چسبیده به مسجد رکن‌الملک تکیه‌ای قرار دارد که متعلّق به عهد قاجاریه است این تکیه به نام حاج محمد جعفر آباده‌ای از عالمان بزرگ شیعه متوفّی 1280 هجری قمری است. قبر

این تکیه هم به تکیه‌ی سیّد محمّد تُرک و هم به تکیه‌ی جهانگیرخان قشقایی معروف است. سیدمحمد حسینی خویی معروف به «آقا سید محمد ترک» عالم فاضل و فقیه بلند مرتبه‌ای بود که پس از فوتش وی را در

بنای این تکیه مربوط به عصر قاجاری است. البته قبل از این دوره، آقا سیدمحمدصادق موسوی متوفّی اواخر قرن یازدهم که جدّ خاندان «نحوی» اصفهان به شمار می‌رود در این قسمت دفن شده بود

یکی از تکایای ارزشمند بازمانده از دوره‌ی قاجاریه تکیه‌ی شیخ محمدتقی رازی است؛ که به نام «تکیه‌ی مادرشاهزاده» نیز خوانده می‌شود. علت این نام آن است که تکیه در اصل متعلّق به «مریم بیگم» (متوفّی

آقا محمد بیدآبادی عالم، دانشمند و عارف قرن دوازدهم فرزند آقا ملا محمد رفیع گیلانی است. ملامحمد رفیع از زادگاه خود گیلان به اصفهان مهاجرت کرد و در محله‌ی بیدآباد اصفهان سکنی گزید و به

تکیه‌ی فیض از تکایای عهد زندیه است. پس از فوت میرزا عبدالحسین اصفهانی (متوفّی 1194) ملقّب به «فیض علیشاه» به دستور علیمردان خان زند بنای آجری زیبا بر مزار او ایجاد کردند که از آن پس عده‌ای

بنای بقعه‌ی زیبای این تکیه متعلّق به دوره‌ی انقلاب اسلامی است که در سال 1375هجری شمسی به همّت مجموعه تاریخی فرهنگی- مذهبی تخت فولاد ساخته شده است.

یکی از بزرگترین فقها، مجتهدین، علما و عرفای الهی اصفهان حکیم مولی اسماعیل بن محمدحسین بن محمد‌رضا مازندرانی اصفهانی می‌باشد که به جهت سکونت در محله خواجو به خواجویی شهرت یافته است.