جایگاه و نقش انذار و تبشیر در نظام تربیتی پیامبران (علیهم السلام) که با طی مأموریت الهی خود، از ابزارهای گوناگونی برای برانگیختن مردم به سوی بعضی از کارها و اجتناب دادن آنان از برخی دیگر، بهره برده اند.

از مجموع روایات و اخبار مستفیض در باب تأدیب و تنبیه کودک، برمی آید که روش‌های اصلی و اولیه در تربیت کودکان و متربیان همان شیوه‌های مطلوب و انسانی است؛ مثل محبت، رحمت، گذشت، اکرام و تشویق

همه هدایایی که ادیان به مردم ارائه می کنند، خود آنها دینی نیستند. دقیقا همان گونه که بیشتر مردمان در عوالم تاریخی و کهن می پنداشتند..

از امام علی علیه السلام آموخیتم که برهه‌ها و لحظه های زندگی همگی و به ویژه دوران نوجوانی و جوانی زودگذر و ابر گونه اند و باید آنها را غنیمت شمرد.

یافته‌های تربیتی این نوشتار در دو زمینه پیش نیازها و چگونگی تربیت دینی بر پایه کاوش در نامه ۳۱ از نامه‌های امیر مؤمنان علی علیه السلام در نهج البلاغه و پاره‌ای از دیگر گفته‌ها و کرده های امام شکل گرفته...

بررسی‌ها نشان داده اند چگونگی یادگیری پسران با دختران متفاوت است. اسکن های مغزی تا حدی دلیل این تفاوت را روشن کرده اند.

در هرم موجودات، هیچ موجودی به اندازه ذات باری تعالی ذی وجود نیست و بقیه، حتی انسان، در واقع سایه هایی هستند که وجود خود را وامدار اویند

از نظر قرآن اهل کتاب محترم‌اند و گاه مسالمت و صلح می توانند با مسلمانان زندگی و دادوستد کنند. سیره پیامبر اعظم با این گروه نیز چنین حکایتی دارد.

بیطرفی در فرایند تربیت دینی که یکی از سیاست های راهبردی تعلیم و تربیت لیبرال است، از عوامل گوناگونی ناشی می شود..

در این مقاله می کوشیم تربیت لیبرال را در سیره و سنت امیر مؤمنان حضرت علی (علیه السلام) جست و جو کرده، سیاست لیبرال را از دیدگاه نهج البلاغه به نقد بگذاریم. البته برای کسانی که حتی اندکی با روح اسلام آشنا...