از نیازهای مهم دوران نوجوانی، «پرورش هویت» است. او می خواهد با ماهیت انسانی و جنسی خود، آشنا شود؛ به دنبال یافتن پاسخ این سؤال است که: من کیستم و به کجا می روم؟ او می خواهد ارزش ها و

برای کودکان درباره ی مسائل جنسی، سؤالاتی مطرح است که می خواهد جواب درست همه آنها را پیدا کند. با توجه به مسائلی چون: رشد سنی کودکان، آگاهی از تولدهای پیاپی و اطلاع از رفت و

از جمله روش های پیشگیری از انحراف جنسی کودکان، خودداری از دست زدن به عورت آنهاست. امام علی (ع) با اشاره به این که تحریک پذیری جنسی بچه، از شش سالگی به بعد بیشتر است و

برخلاف این تصور که کودک تا زمان بلوغ، از میل جنسی، بی بهره است و هر رفتاری که در برابر او داشته باشند، تأثیری در او نخواهد داشت، غریزه ی جنسی از ابتدای تولد،

یکی از مراحل مهم در تربیت جنسی، مرحله ی «پیش از ازدواج» است. این مرحله برای خود، شاخصه خاصی دارد که گرانیگاه آن «خویشتنداری» است. در واقع، این خویشتنداری است که

تمایل آدمی به محبت کردن و مورد محبت دیگران قرار گرفتن، گرایشی است که هر فردی، آن را در خود، می یابد و تا فرد از فطرت و طبیعت خود بیگانه نگردد، این ویژگی، در وجودش با

آدمی با علم حضوری، تمایل و گرایش فطری و طبیعی خود را به زیبایی درک می کند. روان شناسان نیز زیبادوستی انسان را امری سرشتی می دانند و در متون دینی، ضمن پرداختن به زیبایی های ظاهری و

کلمه ی انسان، از واژه ی انس گرفته شده و نشانه ی نیاز انسان، به یک انیس و یار موافق است. مؤید این مفهوم، دو حدیث زیر است: حدیث اول، در موضوع آشنایی حضرت آدم و حوا گفته شده است:

از جمله مبانی تربیت جنسی، «تمایل فطری به معنویت» است که هر فردی از افراد بشر (چه زن و چه مرد)، آن را در وجودش احساس می کند. بر این اساس است که انسان، به سوی خدا و

با توجه به وجود غریزه ی جنسی و طبیعی بودن تمایل و علاقه ی جنسی، باید ارضای این نیاز را لازم بدانیم و نه تنها از ظهور آن در سطح هوشیاری، جلوگیری نکنیم. بلکه در صدد فراهم سازی