اشاعره، معتقدند که کلام خداوند از سنخ اصوات و حروف نیست؛ بلکه مفاهیم قدیم و قائم به ذات الهی اند که کلام نفسی نامیده می شود.

ازلیت و ابدیت الهی، یعنی خداوند از قدیم بوده و تا ابد خواهد بود. این مطلب با واجب الوجود بالذات ثابت می شود. نفی حدوث و نفی نیازمندی به علت، از خداوند متعال، اثبات کننده از لیت الهی است.

متکلمان و فلاسفه الهی، برای اثبات علم الهی به دلایلی تمسک کرده اند. یکی از دلایل اثبات علم الهی از طریق افعال محکم الهی است.

صفات الهی، عبارت است از مفاهیم کمالیه‌ای که عین ذات حق تعالی هستند و تنها تمایز مفهومی با یکدیگر و ذات دارند.

اگر هم برهان وجوب و امکان مبتنی بر محال بودن دور و تسلسل باشد، از طریق محال بودن تناقض، می توان استحاله دور و تسلسل را ثابت کرد.

جالب این است که فیزیک کلاسیک با جزم گرایی و ادعای قدرت پیش بینی و تحویل گرایی در صدد نفی تدبیر و ربوبیت الهی بود و فیزیک کوانتوم با نفی علیت و عدم تعیین، می خواهد نظم جهان و وجود خدا را نفی کند.

برای تبیین برهان نظم، تقریرها و روایت های مختلفی ذکر کرده اند. به گفته آیسلی داروین برهان اتقان صنع را ابطال نکرد؛ بلکه فقط روایت ساعت ساز و ساعت این برهان را رد کرده است.

اتفاق همه طوایف و فرق بر وجود صانع، زیرا که جمیع عقلاء عالم و علماء بنی آدم قائلند به اینکه، این عالم را صانعی است حکیم، و خالقی است علیم

در تمام فطرتها بی استثناء عشق به کمال مطلق است؛ عشق به خداست. عذاب برای این است که ما نمیفهمیم، ما جاهلیم، عوضی می گیریم مسائل را

متفکران اسلامی، دلایل اثبات خداوند متعال را به هفت دسته یعنی: دلیل فطرت، برهان وجوب و امکان، برهان حدوث، برهان حرکت، برهان نفس، برهان نظم و برهان صدیقین تقسیم کرده اند.