در سال 1284 (یا 1285) هـ ق در خانواده حاج حسن از مردم قره داغ (ارسباران) فرزندی به دنیا آمد که نام او را ستار نهادند. بی تردید در آن روزها هیچ کس تصور نمی کرد که

آن روز که آغا محمدخان، بنیانگذار پادشاهی در طایفه قاجار در شوش به دست نوکران خود کشته شد(1)، خزانه ای غنی و سرشار برای برادرزاده و جانشین خود

حاج ملاهادی سبزواری بعد از ملاصدرا از مشهورترین حکمای الهی سه چهار قرن اخیر است. در 1212 در سبزوار متولد شد، هفت ساله بود که پدرش درگذشت.

عمارت مجلس و از آن میان بخش‌های غربی آن در پهنة میدان بهارستان، پس از پایان نبرد به تلی از خاک و تکه آجر تبدیل شد و حوضخانة مجلس در اثر شلیک توپ آسیب جدی دید.

اولین سند گزارشی است که از سفارت ایران در کابل پیرامون تاراج میراث فرهنگی ایران مبنی بر این که اروپائی ها ی مقیم آنجا به قیمتهای گزاف مشغول خریداری کتاب های خطی مصور و

در حالی که مردم کشور از خبر شنیدن انقراض قاجاریه و دستبرد عوامل رضاخان در مجلس به قانون اساسی بهت زده و به شدت ناراحت بودند، رضا خان به سرعت مهیای برگزاری جشن و

اخبار و گزارش های موجود نشان می دهد که رضاخان به رغم تداوم برخی ریاکاری های مذهبی از اوایل سال 1304 از هر فرصتی برای هتک حرمت و از میان برداشتن و

مهم ترین جریان سیاسی ای که پس از نا کامی غائله جمهوری خواهی و استعفا و قهر رضاخان و عزیمتش به رودهن، بار دیگر به رضاخان جان و نیرویی تازه بخشیده،

تسلیم شدن رضا خان به نظر مخالفان غائله جمهوری خواهی پایان ماجرا نبود. در روز سوم فروردین مردم تهران بار دیگر به خیابان ها ریخته و علما و مراجع عظام دستگیری و

به دنبال سیلی خوردن سید حسن مدرس در روز 28 اسفند 1302 بیش از هشت هزار تن فقط در مسجد شاه تهران گرد هم آمده، خواستار بر چیده شدن بساط جمهوری خواهی قلابی و