خواسته‌ی استانیسلاوسکی از هنرپیشه در هنگام کار بر روی نقش بدین ترتیب مختصر می‌شود: «هر نقشی که هنرپیشه بخواهد اجرا کند، باید آن را از خود شروع نماید و با ضمیر خویش بیافریندش.»

به خاطر قابل قبول بازی روی صحنه استانیسلاوسکی توصیه می‌کند که هنرپیشه نباید یکی از این دو: فقط پیکر و یا فقط احساس نقش را بازی کند بلکه باید بیآموزد روی صحنه کاملاً حقیقی و «خودش» باشد البته باید با وضعیات...

استانیسلاوسکی به شاگردانش هشدار می‌دهد که در شروع کار از اجرای تکالیف مشکل چشم‌پوشی و خودداری کنند. استانیسلاوسکی خطاب به شاگردانش می‌گوید:

تحت چه شرایطی اعمال جسمی به توانایی خلاقه مبدل می‌شوند؟ و از یک عامل زندگی یک عامل هنری به وجود می‌آید؟

با کمک رفتار و اعمال جسمی می‌توان زندگی بدن انسان را حس کرد ولی همان‌طور که استانیسلاوسکی می‌گوید نمی‌توان فقط با اجرای رفتار و اعمال جسمی پایه و اساس هنر روی صحنه را که چیره شدن بر زندگی درون نقش است...

اگر ما به رفتار و اعمال ظاهری نقش مسلّط شویم بر احساس نقش و بر ایمان به رفتار و اعمالمان دست یافته‌ایم و کم‌کم به دایره‌ی زندگی درون نقش که به سختی در دسترس قرار می‌گیرد نفوذ می‌کنیم.

استانیسلاوسکی هنرپیشگان جوان را از نشان دادن احساسات بی‌اندازه و غیر منطقی روی صحنه منع و برحذر می‌دارد و به جای آن آنها را به یک راه محکم که به آفرینش نقش منتهی می‌شود هدایت می‌کند. راهی که تحت تسلط هنرپیشه...

در هنر نمایش، زندگی نقش، توسط نویسنده آفریده می‌شود. وظیفه‌ی هنرپیشه و تکنیک هنری او این است که ‌این زندگی غریب را در وجود خود آورد و زندگی خود نماید، برای رسیدن به ‌این هدف هنرپیشه باید «چشم‌ها، گوش‌ها...

پیشروان این مکتب، دنیا را پوچ و بی‌معنی می‌دانند و هدفشان القاء این احساس از صحنه به تماشاگر است. بنابراین طرقی که در نمایشنامه نویسان به خاطر این هدف انتخاب کرده‌اند عبارت است از: به هم ریختن قوانین دراماتورژی،...

کنستانتین سرگیویچ آلکسیو(Konstantin. Sergejewitsch. Alexjew) که بعد با تخلص ک. س. استانیسلاوسکی S. Stanistawskij مشهور شد، در خانواده‌ای هنر دوست در سال 1863 به دنیا آمد. در منزل پدر و مادر