عبدالله ترکمانی در مقاله ای به نام «عرب و عراق جدید» نقش عربی در عراق جدید را مبرهن دانسته و سیاست خارجی کشورهای عربی را بررسی می کند. ترکمانی نفوذ ایران، اسراییل و طرح فدرالی در عراق جدید را از شاخص های

نگارنده، معتقد است نمی توان به طور مطلق، کارکرد این جریان در عراق را به ابعاد سلبی و منفی صرف تقلیل داد. همچنان که نمی توان مثل برخی از نظریه پردازهای سلفی، حکم نمود که سازمان القاعده بهترین یا بیشترین...

عراق از جمله کشورهای مهم منطقه خاورمیانه است که از منابع غنی نفت و گاز بهره مند می باشد. این کشور، 115 میلیارد شبکه نفت یعنی حدود 11 درصد از ذخایر نفتی جهان را در اختیار دارد و پس از عربستان سعودی و کانادا،

در این قسمت به بررسی چهار مؤلفه داخلی که در جهت گیری و ماهیت سیاست خارجی عراق در آینده اثر گذار خواهد بود، می پردازیم.

کشورهای همسایه عراق، نگرش های گوناگونی درباره «عراق مطلوب» شان دارند. گاه بین این نگرش ها و استراتژی ها همپوشانی وجود دارد و گاه با یکدیگر مغایر و حتی متناقض است. به نظر می رسد مهمترین محل اتفاق نظر در

حمله آمریکا به عراق در سال 2003 و برکناری صدام حسین با دو توجیه انجام شد: یکی خلع سلاح های کشتار جمعی در عراق با تغییر رژیم یا کندن سر از بدن (1) و دوم طرح عراق به عنوان مدل کشور دموکراتیک در خاورمیانه

فرایند ملت سازی همان طور که در بخش نظری آمد، به دنبال بررسی این مسأله است که ملی گرایی موجود در ساخت سیاسی و اجتماعی، در تناسب با چارچوب دولت و همچنین جامعه یا هویت ملی قرار دارد یا نه. این موضوع در مورد

شکل گیری سلفی گری، یکی از مهم ترین رویدادهای ایدئولوژیکی و فکری تاریخ مسلمانان به شمار می آید که توانسته است به پشتوانه ادبیات فقهی و کلامی و نیز نشانه شناسی متکی بر شبکه معنایی گسترده، نیاز به گرایش ها...

مقاله حاضر ضمن درک اهمیت تغییر رژیم و فضای سیاسی-اجتماعی عراق جدید به تبیین عناصر و متغیرهای داخلی تأثیر گذار بر سیاست و رفتار خارجی این کشور می پردازد. سؤال محوری این است که منابع داخلی مؤثر بر شکل

در صحنه معادلات قدرت در عراق جدید، چهار دسته از بازیگران، یعنی آمریکا و نیروهای ائتلاف، گروههای قومی و مذهبی داخلی، همسایگان عراق و سزمان های تروریستی و خشونت طلب جهانی حضور دارند و هر یک می کوشند