یکی از مسائل مهم درباره بخشش، این است که چه چیزهایی را باید بخشید؟ شاید برخی گمان کنند که بخشش عبارت است از: کمک مالی به انسان نیازمند، در حالی که این، بخش کوچکی از بخشش است. با مراجعه به آیات

زندگی بدون تحرّک، مرگ است و بدون نشاط، شایسته نام حیات نیست. شور، نشاط، تلاش و پویایی از ارکان مهم و اجزای جدایی ناپذیر زندگی است. عبادت و بندگی، پرستش ستایش گرانة آفریدگار هستی و اظهار نهایت

یکی از نکات کلیدی برای رسیدن به زندگی معنوی، برخورداری از اخلاق نیکو و الهی است. اخلاق به معنای ویژگی‌های روحی و نفسانی است که در وجود فرد «ملکه» شده باشد؛ یعنی چنان با انسان درآمیخته باشد که

یکی از واژه‌های نورانی قرآن، واژه «حی» و «حیاة» است. این واژه به گونه‌های مختلف مانند حیّ، یحیی، احیاکم، یحیی و محیی در قرآن و روایت‌های معصومان (علیه‌السلام) به کار رفته است. همچنین کلمه «حیّ» که

عشق یکی از قوی‌ترین نقاط مشترک همه انسان هاست. میلی است که موجب شیفتگی، احساسات قوی و تمایل شدید به با هم بودن می‌شود. زمانی که شما عاشق می شود به واسطه ترشح هورمون هایی، در بدن شما تغییراتی

چنانچه مدیریت‌های افراطی افراد در بدن خویش، مانند اقدام به آرایش‌های بیش از اندازه، بدحجابی و رعایت نکردن شئون مرسوم در حجاب، تمایل به دستکاری‌های پزشکی در بدن و انجام جراحی‌های مختلف با انگیزه

مکتب تشیع به سرچشمه‌های جوشانی چون قرآن، احادیث نبوی (صلی الله علیه و آله و سلم) و روایات اهل بیت (علیهم السلام) متصل است. روایات فراوانی که در حوزه اخلاق فردی، خانوادگی و اجتماعی به دست ما رسیده

پیوستگی میان اجزاء عالم و نیز حوادث جهان به صورتی زیبا در خلال متون فلسفی و نیز عرفانی بیان شده است. فلاسفه و عرفا به مسأله پیوند عناصر جهان و وحدت عالم اهتمام داشته‌اند.

احکام و دستوراتی که از جانب خداوند توسط رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) برای هدایت بشر نازل شده‌اند، فلسفه‌ای دارند. هر یک از احکامی که در شریعت آمده دارای مصلحتی است. لطف خداوند و خیررسانی او

پاکی و پاکیزگی درون فطرت انسان به ودیعت نهاده شده است. خداوند، آدمی را براساس فطرت پاک آفرید و تمام دستوراتش را با سرشت انسان هماهنگ و همسو نمود.