بهاءالدین محمد در خانواده ای فرهنگی و دینی و علمی پا به عرصه ی وجود نهاد و زیر سایه ی پدری دانشور به سر بُرد که از بزرگترین عالمان شیعی زمان خود بود.

اگر بخواهیم نام و تبار شیخ بهائی را به شیوه ی تذکره نویسان و سرگذشت نگاران قدیم بیاوریم، بناگُزیر باید گفت:

شیخ بهاءالدین محمد عامِلی که بعدها بیشتر به عنوان «شیخِ بَهائی» اشتهار یافت، از مفاخر تراز أول جهان إسلام است و شاید بی مبالغه بتوان او را درخشان ترین شخصیت علمی إسلامی در سده های دهم و یازدهم هجری خواند.

شیخ بهایی از دانشمندان بسیار معروف دانش پرور و فضل گستر عصر صفوی است که نقش او در عرصه علم و دانش ، بویژه علوم اسلامی و پرورش شاگردان و علمای بزرگ او را در اندازه پایه گذار مکتبی تمدن ساز در اصفهان عصر

بهاء الدین محمدبن شیخ عزالدین حسین بن عبدالصمد معروف به شیخ بهایی از علمای بزرگ جهان تشیع می باشد که تاثیر زیادی درتاریخ تشیع و علم و همچنین تاریخ فرهنگی – سیاسی ایران عصر صفوی داشته است.

غالباً به کتاب حدیثی اطلاق می شود که شیخ حدیث، در مجالس متعدد آن را املاء فرموده باشد و از این رو، ‌آن را مجالس نیز نامند. امالی از نظر قوت اعتبار و دوری از احتمال سهو و نسیان، ‌نظیر اصل است؛ ‌خاصه اگر...

شیخ طوسی در علم حدیث دو کتاب با عناوین تهذیب و استبصار تألیف نموده است. دو اثر یاد شده به همراه کتاب الکافی کلینی و من لا یحضره الفقیه شیخ صدوق از کتاب های چهارگانه معتبر شیعی در حدیث به شمار می رود که...

شیخ طوسی یکی از معدود فقهای صاحب روش و سبک فقهی است که سالیان متمادی، فقهای متأخر را به پرورش و تکامل روش های فقهی خویش واداشت و توانست در این راه به نوآوری ها و اصلاحاتی دست زند که از زوایای مختلف

شیخ طوسی در رساله ی اعتقادات خویش، فهرست وار و اجمالی از آنچه خود بدان معتقد است سخن می گوید که از نظر می گذرد:

این شیوه، در روایات تفسیری ائمه (علیهم السّلام) مشاهده می شود. در این قاعده، آیه بر مصادیقی که بر ما پوشیده است اما بر اهل آن، آشکار است تطبیق داده می شود. یعنی گاهی آیات خارج از مورد نزولش، ‌بر مصادیقی...