صدرالمتألهین عقیده دارد برترین و بالاترین نیرو در انسان که بدان شایستگی خلافت الهی پیدا می‌کند، نیروی عقلی است. به نظر او بالاترین صفتی که بدان انسان بر تمام فرشتگان برتری می‌یابد، صفت علم

برای حقیقت تجسم اعمال ثمرهای متعددی ذکر شده است؛ چنان که در خلال مباحث گذشته اشاره شد، از مهم‌ترین ثمرهای آن تبیین چگونگی تناسب جزا و خلود اخروی با اعمال محدود دنیوی است. به باور

از آنجا که ابن سینا منسجم‌ترین و صریح‌ترین بحث را در این باره مطرح کرده است، دیدگاه او را به عنوان تاریخچه بحث می‌آوریم. آن گاه به مقایسه‌ی نظر ملاصدرا با نظر ابن سینا می‌پردازیم. اکنون مبانی

ابن سینا تعلق به ماده‌ی قبلی را برای تحقق کثرت نفوس بعد از مرگ کافی می‌داند؛ یعنی، همچون فارابی می‌گوید از آنجا که نفوس پیش‌تر هر کدام به بدنی تعلق داشته‌اند، بعد از مرگ متعدد خواهند بود

بحث دیگر درباره‌ی احادیث معرفت که لازم به نظر می‌رسد، مربوط به سند آنهاست که بعضاً مورد تضعیف قرار گرفته است که در این بخش به بررسی آن می‌پردازیم

آنچه در اینجا باید گفت این است که اصلاً شبهه‌ای نیست تا احتیاج به جواب داشته باشد و مدلول احادیث را بدون هیچ توجیهی می‌توان پذیرفت. نکته‌ی مهم این است که حساب «معرفت» را از «عقیده» یا

مرحوم کلینی در کتاب شریف کافی احادیث مربوط به این بحث را در کتاب التوحید در چهار باب متوالی آورده است:

حدوث در لغت به معنی رخ دادن و روی دادن رویدادی تازه و نیز به معنی پدید آمدن و پیدا شدن امری تازه و نو و مفهوم مقابل آن قِدم است. در اصطلاح فلسفه و کلام، حدوث و قدم، اصطلاحی است مشترک

رساله‌ای در دوازده فصل به زبان عربی، از صدرالمتألهین شیرازی (م 1050 ق) که موضوع آن، اثبات حدوث زمانی عالم و ردّ قدیم بودن آن است.

از جمله نوآوریهای متفکر و فیلسوف گرانقدر شیعی، میرمحمد باقر داماد (م 1040 ق) است که در آن به اثبات حدوث فرازمانی یا ذاتی عالَم در مرتبه یا وعاء دهر پرداخته و با به دست دادن نکات عقل‌پذیر