وقتی انسان نعمت های الهی را یاد کند نسبت به خداوند متعال احساس خضوع و تواضع می کند و در می یابد که فقط او شایسته عبادت است و باید از دستورات او اطاعت کرد.

خلاصه: یکی از آن اساسی ترین نعمت های الهی، نعمت بزرگ "اختیار" است و انسان معمولاً به خاطر توجه مدام به هوای نفس خود، از توجه کردن به نعمت اختیار غفلت می ورزد.

زمانی که انسان در اوج نعمت‌های الهی مانند سیری و امنیت قرار دارد، اگر شکر این نعمت‌ها را بجا آورد در این‌صورت آن نعمت‌ها نه تنها باقی مانده و استمرار می یابد بلکه بر آن‌ها افزونی و وسعت هم اضافه خواهد...