آیا منظور از یقین در رسالۀ عملیه اطمینان است یا علمى که احتمال خلاف در آن راه نداشته باشد؟

آیا عمل بدون تقلید مطلقاً حرام است یا بطلانش در صورتى است که مطابق تقلید صحیح نباشد؟

اگر کسى در اعلم بودن حى یا میت مردد باشد، با توجه به فتواى حضرتعالى مبتنى بر وجوب بقاء بر تقلید اعلم آیا مى‌تواند به مجتهد زنده رجوع کند؟

کسى که تا اندازه‌اى آگاه است، و حکم را بهتر فهمیده، از این رو در برخى مسائل احتمال مى‌دهد مجتهد زنده آگاه‌تر است، آیا در مسائلى که به اعلم بودن او یقین ندارد مى‌تواند به مجتهد زنده رجوع کند؟

آیا پس از اینکه از مجتهدى تقلید کرد، مى‌تواند رجوع کند به مجتهد دیگر یا باید به اعلم رجوع کند؟

شخصى بدون تحقیق به فتواى مجتهد وقت رفتار کرده، آیا این مقدار براى تحقق تقلید و بقاى پس از فوت او کافى است؟

لطفاً محدودۀ فروع دین و احکام فقهى (تقلیدى) و موضوعات (غیر تقلیدى) را بیان فرمایید؟

کسانى که جدیداً بالغ مى‌شوند و با تحقیق و بررسى از اهل خبره نتوانستند به نتیجۀ قطعى برسند، تکلیف آنها چیست؟

آیا انسان مى‌تواند از مجتهدى تقلید کند که یقین به اعلمیّت او نداشته باشد، با توجه به اینکه احتمال اعلمیّت دیگرى را بدهد؟

براى تشخیصِ اعلم، آیا اهل فن باید مجتهد باشد؟