جای بسی شگفتی است که در گستره ی یک زمان طولانی سکونت یهودیان در ایران زمین، یهودیان آن سرزمین، جز در یک یا دو مورد، چیزی از خود که بتوان آن را

استعمار انگلیس آن گاه که توانست به دست دولت تزار و شاه وابسته به آن دولت، از خطر ریشه ای پیشوایان سرسخت و سازش ناپذیر نهضت مشروطه برهد و آنان را از مردم

در این اوضاع ناهنجار که جنگ افروزان و توطئه گران بدین گونه از خطر می رهیدند، دلیرمردان آزادی خواه و پیشروان نهضت مشروطه، یکی پس از دیگری در چنگ سرکردگان

فراماسون ها و دیگر مهره های وابسته به بریتانیا با توطئه های دراز مدت و دامنه دار، سرانجام توانستند محمدعلی شاه را به سرکوبی رهبران مشروطه وادارند و به دست او کودتایی

از آن سو روزنامه های وابسته به فراماسون ها نیز در نوشته های خود به زشت گویی و تاخت و تازها بر ضد او پرداختند و درباره ی کنار زدن او از سلطنت قلم زدند و بدین گونه

انجمنی ها با انگیزه ی شعله ور کردن آتش جنگ و سرکوب پیشروان عدالت و عدالتخواهان وارسته به دست قزاقان رژیم محمدعلی شاهی، پیاپی اطلاعیه هایی مبنی بر عزل او از

این گونه تندروی ها و «شاه فرمانی ها»ی عناصری که زیر عنوان «انجمن» بازیگر صحنه شده بودند و زیر پوشش هواداری از مشروطه، سیاست مرموز سفارت انگلیس را

در پی پیروزی نهضت مشروطه و به سلطنت رسیدن محمد علی میرزا، از جریان های دامنه دار و ناهنجار، درگیری ها و کشمکش هایی بود که میان او و مشروطه خواهان پدید آمد که

«گرگ را دوشیدن باید آموخت، درندگی را خود بلد است.» این جمله را که به گزین گویه های حکمت آمیز چینی می ماند، عطاملک جوینی در تاریخ جهانگشای خود، در توجیه رفتار ایرانیانی

« نامه هایی از تهران» عنوان کتابی است از سر ریدر ویلیام بولارد سفیر کبیر انگلیس در ایران، این کتاب نامه ها، گزارش ها و خاطرات سفیر کبیر بریتانیا در تهران را درجنگ جهانی دوم در بر می گیرد.