پارسنز اين قسمت را با اين نکته آغاز مي کند که « ما بر روند رشد کلي توسعه در يک مجموعه فردگرا، تمرکزگريز و انجمني تأکيد کرديم که متعاقب دوره فئودالي آنچنان که بلوخ مي رساند شروع شده است ». ( Parsons, 1971:...

انقلاب هاي صنعتي و دمکراتيک از چشم انداز پارسنز، حاوي پيامدهاي مختلفي بودند. در نتيجه اين انقلاب ها از يک سو نظام هاي سلطنتي اروپا به شکل مشروطه درآمده و تداوم يافتند و از طرفي اقتدار اشراف سالاري در قشربندي...

به عقيده پارسنز در ابتداي عصر مدرنيته، حکومت و کليسا مخالف تفکيک پذيري بودند؛ ولي بازرگانان و روشنفکران بواسطه تأکيد بر مشارکت توانستند بر اين فرايند مؤثر افتند. اين با وجودي است که دولت هاي سياسي و مذهبي...

پارسنز را عقيده بر آن است که گرچه مبداء تاريخي آغاز توسعه جوامع نوين را از قرن 17 ميلادي يعني زمان مرتبط شدن نهضت جديد دين با مشروعيت به حساب مي آورند؛ ليکن به نظر مي رسد معمولاً اين امر از قرن 18 ميلادي...

پارسنز بر اين باور است که تفکيک نظام فرهنگي و اجتماعي در جوامع گهواره اي اسراييل و يونان و نيز روم که مرهون يونان بود، ميراث تمدن را به مسيحيت سپرد و مسيحيت با جذب اين مواريث فرهنگ دنياي باستان، نظم فرهنگي...

پارسنز در ابتداي طرح جهت گيري نظري خود به تعريف نظام هاي کنش و نظام هاي اجتماعي مي پردازد و مي گويد « ما نظام هاي اجتماعي را متشکل از نظام عمومي تر کنش در نظر مي گيريم که هرچند بدواً از ساير نظام هاي

به نظر پارسنز، جوامع نوين از غرب مسيحي برخاسته اند و اين امر محصول تطوري ديرپا است. از اين لحاظ پارسنز متذکر مي شود « نوع نوين جامعه در عرصه اي منحصراً تطوري در غرب ظهور کرده است. اين حوزه اساساً

پارسنز در ادامه بحث به امپراطوري هاي ميانه تاريخي ( The Historic Intermediate Empires ) مي پردازد و چهار جامعه ميانه مترقي را شامل چين، هند، امپراطوري اسلام و امپراطوري روم مي داند.

پارسنز قائل به آن است که تطور، نوعي فرايند تغيير است. از اين چشم انداز فرايند اجتماعي مبتني بر تحقق ارتباطي تعامل نمادين ( زبان و پول ) در مبادله معاني است. اين تعامل برحسب پيام هاي مبادلاتي، پاسخي موسوم...

واحد معمول مورد مطالعه جامعه شناسان، جامعه تام و تمام ( Total Society ) است که مي کوشد تنوع و گوناگوني جوامع و خصائص شان را پوشش دهد. در اين ميان پارسنز مدعي است کليت جوامع را مي توان از طريق مفهوم نظام...