The current route :

ایرانیان مرغزاران و پراکندگی جغرافیایی آنان
سرزمینهای باستانی اقوام ایرانی زبان چندین برابر خاک ایران کنونی بوده است. بخشی از این اراضی در خاور و شمال شرقی ایران کنونی است که در تاریخ، مرو و دهستان و خوارزم و سغد و بلخ و ختن و کاشغر خوانده

ماده و تخمهی هستی
با ادای احترام به مقام علمی استاد فتح الله مجتبایی و اندیشههای فلسفیشان و به مناسبت علاقهی وافر ایشان به ترجمه کامل دینکرد

آشنایی ایرانیان با عرفان پیش از اسلام
تصوف اغلب تحولی از سنخ ایرانی درون اسلام در نظر گرفته میشود. شکی نیست همانطور که به تازگی هم هانری کوربن و هم سیدحسین نصر تأکید داشتهاند، عناصر ایرانی معین و مهمی از میان قرون و اعصار در زیر

چگونگی فروپاشی پادشاهی صفوی
سلسله مقتدری که شاه اسماعیل اول بنیان گذاشت و در زمان شاه عباس اول به اوج اقتدار خود رسید، با بیکفایتی آخرین پادشاهان آن به چنان ضعف و ناتوانی افتاد که با شورش گروهی از افغانهای ساکن قندهار نابود شد....

نگاهی به کارنامهی شاه محمد خدابنده
محمد میرزا فرزند ارشد شاهطهماسب در سال 938 هجری در هرات به دنیا آمد و سرپرستی او به امیرالامرای وقت، حسینخان شاملو واگذار شد. او از همان کودکی از جانب پدرش به مناصب حکومتی و دولتی منصوب میشد،

نگاهی به کارنامهی شاه اسماعیل دوم صفوی
اسماعیل دوم در سال 940 هجری از مادری ترکمن از طایفه موصلو به دنیا آمد. تا سن بیستسالگی در خدمت پدر بود و در طول این مدت به فراگیری فنون جنگی و علم و دانش اشتغال داشت. اسماعیل میرزا از نوجوانی

نگاهی به کارنامهی شاه طهماسب اول صفوی
طهماسب اول در همان روزی که پدرش از دنیا رفت، بنا به وصیت او بر تخت پادشاهی نشست. او در سال 918 یا 919 هجری در شاهآباد اصفهان به دنیا آمد و مادرش تاجلوبیگم به دلیل نفوذی که در حرم شاه داشت، در همان

بنیادگذاری دولت صفوی
در سال 905 هجری اسماعیل میرزا به عنوان مرشد مریدان خود حرکتی را برای دستیابی به حکومت آغاز کرد. او با از میان برداشتن حکومتهای محلی شروان و آذربایجان و تصرف نواحی دیگر ایران توانست پادشاهی

مشایخ خاندان صفوی
پس از مرگ شیخ زاهد گیلانی، صفیالدین اردبیلی رسما به عنوان شیخ طریقت، ارشاد مردم و مریدان را به عهده گرفت و این مقام پس از او در فرزندانش باقی ماند که به مشایخ صفویه معروف گردیدهاند و مریدانی که به این...

چند نکته دربارهی موعودان ایرانی در متون زردشتی
اعتقاد به وجود نجاتبخشی که روزی خواهد آمد و در جهت صلح و ثبات جاودان و پیشبرد هستی، جهان را به گونهیی اداره خواهد کرد که در آن نشانی از پلیدیها نباشد، باوری است که میتوان نشانههای روشنی از آن را...