اشاره: کامرون و پلان می گویند که به جهانی شدن باید از طریق بررسی روایت های مختلفی روی کرد که گرد آن بافته شده است. این روایت ها متضمن فرایندهای پیچیده «یادآوری» و «فراموش سازی»

اشاره: دافیلد رابطه میان جنگ و توسعه را از ویژگی های نظام جهانی «لیبرال» بالنده ای می داند که مرکزی متشکل از دولت های سرمایه دار بسیار پیشرفته را در موقعیت ممتازی قرار می دهد.

اشاره: کلدور بین نگرش سنّتی (با محوریت دولت ملی) به «اقتصاد جنگ» و نوع جدید اقتصاد جنگی جهانی شده، که دیدگاه های متعارف درباره نقش دولت ها و امکان حل و فصل منازعات را به چالش

فاکس پایون نگاه خود را روی این نکته متمرکز می سازد که چگونه جهانی شدن سرمایه داری با «سیاست هویت» فصل مشترک پیدا می کند و شکاف های سیاسی تازه و غالباً لاینحلی به وجود می آورد.

گوان مدعی است که جهان میهنی نولیبرال چکیده دیدگاهی درباره نظم جهانی است که در آینده بر وجوه سیاسی و اقتصادی رفتارهای داخلی و خارجی دولت ها حاکم خواهد بود. این نظم ایجاب

رابینسون با اتخاذ نگرشی به جهانی شدن، که بر مادّه گرایی تاریخی پایه می گیرد، آن را مرحله ای از توسعه سرمایه داری جهانی می داند که وجه مشخصه اش سربرآوردن سرمایه فرامرزی و

هایمر فرایندی را تشریح می کند که شرکت های چندملیتی از طریق آن به توسعه نوعی سلسله مراتب بین المللی کمک می کنند و بدین ترتیب امکان های موجود برای توسعه ملی در مناطق پیرامونی

اشاره: والرشتاین به بررسی کارویژه های دولت در اقتصاد جهانی سرمایه داری می پردازد. او سه جایگاه ساختاری - مرکز، پیرامون، و نیمه پیرامون - را مشخص می سازد که آخری برای عملکرد

گالتونگ برای تبیین نابرابری موجود در داخل و در میان کشورها، و مقاوم بودن این نابرابری در مقابل تغییر، نظریه ای درباره امپریالیسم می پردازد. او بین کشورهای مرکز و پیرامون تمایز

اشاره: هلد نگاه خود را متوجه چالش هایی که از روندهای جهانی شدن بر می خیزد به ویژه چالش هایی می سازد که برای حکمرانی یا اداره امور مشکلات تازه ای پدید می آورند.