که شاهنشاه عادل سعد بوبکر شاعر : سعدي به ايوان شهنشاهي درآرند که شاهنشاه عادل سعد بوبکر که مرواريد بر تاجش ببارند حرم شادي کنان بر طاق ايوان ازين پس، آسمان گفت ارگذارند...

آسمان را حق بود گر خون بگريد بر زمين شاعر : سعدي بر زوال ملک مستعصم اميرالممنين آسمان را حق بود گر خون بگريد بر زمين سر برآور وين قيامت در ميان خلق بين اي محمد گر قيامت...

دل شکسته که مرهم نهد دگربارش؟ شاعر : سعدي يتيم خسته که از پاي برکند خارش؟ دل شکسته که مرهم نهد دگربارش؟ چنان نشست که در جان نشست سوفارش خدنگ درد فراق اندرون سينه‌ي خلق...

به هيچ باغ نبود آن درخت مانندش شاعر : سعدي که تندباد اجل بي‌دريغ برکندش به هيچ باغ نبود آن درخت مانندش که شوخ ديده نظر با کسيست هر چندش به دوستي جهان بر که اعتماد کند؟...

به اتفاق دگر دل به کس نبايد داد شاعر : سعدي ز خستگي که درين نوبت اتفاق افتاد به اتفاق دگر دل به کس نبايد داد طلوع اختر سعدش هنوز جان مي‌داد چو ماه دولت بوبکر سعد افل...

دردي به دل رسيد که آرام جان برفت شاعر : سعدي وان هر که در جهان به دريغ از جهان برفت دردي به دل رسيد که آرام جان برفت بر بوستان که سرو بلند از ميان برفت شايد که چشم چشمه...

وجود عاريتي دل درو نشايد بست شاعر : سعدي همانکه مرهم جان بود دل به نيش بخست وجود عاريتي دل درو نشايد بست همي به عالم علوي رود ز عالم پست اگر جواهر ارواح در کشاکش نزع...

ما هذه الدنيا بدار مخلد شاعر : سعدي طوبي المدخر النعيم الي غد ما هذه الدنيا بدار مخلد \N کالصاحب الصدر الکبير العالم ال \N ... متعفف البر الاجل الامجد ف و ما...

انا دلادل ابنة الکرم لابناء الکرام شاعر : سعدي اجلب الراحة والراح لقلب المستهام انا دلادل ابنة الکرم لابناء الکرام هکذا يا طالب الوصل احتمل ضيق الغرام اکتفي رشف الثنايا...

جاء الشتاء ببرد لامرد له شاعر : سعدي و لم يطق حجر القاسي يقاسيه جاء الشتاء ببرد لامرد له کني ظلام و کيسي قل مافيه لاکاس عندي و لا کانون يدفني علي کساء نغطي في دياجيه...