هنگامي که از امام سجاد علیه السلام سؤال کردند در اين سفر کجا از همه بيشتر به شما سخت گذشت؟ امام فرمودند: الشام، الشام، الشام.(سوگنامه آل محمد، ص 408؛ ناسخ التواريخ، ص 304)

دل سودازده‌ام ناله و فرياد كند هر زمان ياد غم سيد سجاد عليه السلام كند بى گمان اشك به رخساره بريزد از چشم هر كه يادى ز گرفتارى آن راد كند

مدينه من بسى درد و غم و رنج و محن ديدم نبيند هيچ كس اين روزهايى كه من ديدم مدينه گو: حسينت كو كه تا گويم به دشت خون تن صدچاك او بر خاك، بى غسل و كفن ديدم

لاله سرخ شهادت تن تبدار من است چشمه فیض خدا چشم گهر بار من است حافظ خون پیام شهدای ره دین لب گویای من و دیده خونبار من است

شعری درباره نماز - بین نماز وقت دعا گریه می کنی را با دیگری اشعاری در مورد نماز ، به همراه شما مخاطب گرامی با هم زمزمه می کنیم.

من بر این ماه که بر نیزه نشسته پسرم پاره پاره شده همچون لب بابا جگرم من جگر پاره آن بزم شرابم والله خیزران رنگ گرفت از لب زخم پدرم

یعقوب کربلا چه قدر گریه می‌کنی از صبح زود تا به سحر گریه می‌کنی یعقوب را که غصه‌ی یوسف شکسته کرد داری برای چند نفر گریه می‌کنی؟

همره شدند قافله‌ای را که مانده بود تا طی کنند مرحله‌ای را که مانده بود از خویش رفته‌اند سبکبار تا خدا برداشتند فاصله‌ای را که مانده بود

مولا شنیدم لاله‌ها را دوست داری آیینه‌های آشنا را دوست داری با یاد قرآنی که بر نی خوانده می‌شد صوت و مناجات دعا را دوست داری

ای بهار صفا، خداحافظ! تا قیامت تو را خداحافظ! بعد از این، چار فصل، پاییز است بعد از این هر گلی، غم انگیز است بعد از این، هر چه جام می‌آید