اين من وَ او بدون شما، ما نمي‌شود با تو سكوت، غرق معمّا نمي‌شود با ديده‌اي كه باز به نامحرمان شده مي‌خواستم ببينمت، امّا نمي‌شود اينجا ميانِ مردم نامردِ شهر ما

لاله‎های نرگس! امشب باغ را زینت کنید باغ را زینت کنید از باغبان دعوت کنید با گل دامان نرجس لحظه‎ای خلوت کنید تا سحر با آن نگار نازنین صحبت کنید صورت حق جستجو در آن نکو سیرت کنید

امشبم دل در فغان آید همی دیده گانم خون فشان آید همی هردم از افلاکیان بر خاکیان مژده می‌آید که جان آید همی بانگ جاءالحق به آواز فصیح

كاشكى آه شب اثر مى‌داشت شب تنهايى‌ام، سحر مى‌داشت كاش تا شهر آرزو، يك چند مرغ جان رخصت سفر مى‌داشت قفسم را، به جانب صحرا

ما را به یک کلاف نخ آقا قبول کن یا ایّها العزیز! أبانا! قبول کن آهی در این بساط به غیر از امید نیست یا ناامیدمان ننما یا، قبول کن از یاد برده‌ایم شما را پدر! ولی

آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد شاید دعای مادرت زهرا بگیرد آقا بیا تا با ظهور چشمهایت این چشم‌های ما کمی تقوا بگیرد

ای آشنای غربت جمعه ظهور کن یک مرتبه ز کوچه ما هم عبور کن حک شد به روی بال قنوت نمازمان این خواهش قدیمی آقا ظهور کن

عمرى به آرزوى وصال تو سوختيم با ياد آفتاب جمال تو سوختيم ما را اگرچه چشم تماشا نداده‌اند اى غايب از نظر! به خيال تو سوختيم اى شام هجر! كى سپرى مى‌شوى؟ كه ما

ای یادگار عترت طاها، ظهور کن آرام جان زهره‌ی زهرا، ظهور کن از رخ بگیر معجر غیبت، عزیز دل روشن‌ترین ستاره‌ی دنیا، ظهور کن

اي مهربان كه نام تو را يار گفته‌اند چشم تو را فروغ شب تار گفته‌اند از دست‌هاي مهر تو اعجاز چيده‌اند از گام‌هاي سبز تو بسيار گفته‌اند