برخی افراد هنگام قرائت نماز، آخر بعضی از کلماتِ مکسور را به‌صورتی اشباع می‌کنند (همانند الحمدلِلّهی) که صدای یاء تولید می‌شود، آیا این‌گونه قرائت صحیح است؟

مدّ لازم در نماز به چه صورت است؟

آیا رعایت قلقله در قرائت نماز لازم است؟

شخصی به گمان ناتوانی از قرائت یا ضرری بودن آن به دلیل مشکل حنجره، کلمات نماز را از قلب خود می‌گذراند و با اشاره می‌خواند اما پس از نماز متوجه می‌شود که می‌تواند نمازش را با قرائت بخواند، تکلیفش چیست؟

اگر شخص معلول برای انجام قرائت صحیح، نتواند موالات را رعایت کند، آیا این شرط برای وی ساقط شده و در همان حالت که می‌تواند، هرچند با فاصلۀ زیاد بین کلمات و حروف، ادامه دهد؟ یا باید به وظیفۀ اخرس عمل ‌کند؟

اگر فرد لال تنها بتواند بخشی از الفاظ را درست تلفظ کند، وظیفه‌اش چیست؟ اگر اصلاً توانایی بر قرائت و تلفظ نداشته باشد، چه وظیفه‌ای دارد؟

اگر مکلف تنها بتواند بخشی از نماز را با قرائت صحیح انجام دهد و می‌داند پس از انجام آن مقدار، قدرت بر تکلم ندارد، وظیفه‌اش چیست؟ باید نماز را با قرائت صحیح آغاز کند و وقتی ناتوان شد، به وظیفۀ اخرس عمل‌کند؟...

در برخی از بیماری‌های دهان و حنجره، شخص می‌تواند با کمک دستگاهی (مانند حنجره مصنوعی)، صدا و الفاظ را از گردن خود و بدون استفاده از لب و دهان، ادا کند؛ استفاده از دستگاه مذکور در این فرض چه حکمی دارد؟

مریضی که حنجره‌اش را عمل جرّاحی کرده‌ و تا مدّتی اصلاً نباید حرف بزند، چگونه نماز بخواند؟

شخصی سکتۀ مغزی کرده و نیمی از بدنش فلج گردیده است و دیگر قادر به صحبت کردن نیست. در عین حال همۀ مسایل را درک می‌کند. تکلیف او نسبت به نماز و روزه‌اش چیست؟