نشستن در مجلسى که در آن دروغ گفته مى‌شود، اشکالى دارد؟

تظاهر کردن به کارى یا مقامى یا حالتى یا صفتى و یا چیزى از این قبیل شرعا چه حکمى دارند؟ آیا مى‌توان گفت که حالتى از کذب است؟

دروغهایى که در مقام تعارف به یکدیگر گفته مى‌شود مثل اینکه طعامى دارد و به دیگرى مى‌گوید بخورد در حالى که قصد جدّى ندارد بلکه اصلا میل نداشته باشد که آن شخص از طعام او بخورد، آیا این قبیل تعارفات شرعا جایز...

در مورد سخن دروغ، اگر آن سخن داراى قرینه‌اى بر نبودن قصد جدّى در کلام باشد و یا نشانه‌اى بر مزاح و شوخى در آن باشد، بازهم حرام است یا خیر؟

احادیثى که موجب هتک مقام امام علیه السّلام نمى‌باشند ولى در کتبى نوشته شده‌اند که یقین به تقوا و مورد وثوق بودن مؤلفشان نداریم، آیا نقل اخبار از این کتب را جایز مى‌دانید؟

تقلّب در آزمون و مواد امتحانى مدارس، ورودى دانشگاهها، براى تعیین شغل و اعطاى مدرک و ... چه حکمى دارد؟

آیا خسارت معنوى قابل مطالبه است؟ مثلا کسى که به دیگرى افتراى زنا زد مى‌توان طلب مال از او کرد؟

مخارجى که براى اموات صورت مى‌گیرد، اطعامهاى مفصل در تالارها، تاج گلهاى گران قیمت، با توجه به وجود معضلات اجتماعى مانند فقر، کمبود مراکز عام المنفعه مانند مساجد، مدارس، درمانگاه، به نظر حضرتعالى صرف چنین...

معیار اسراف چیست؟ و صاحب عروه فرمود که در آب اسراف نیست مراد چیست؟

شخصى بدون اجازه به قصد سرقت وارد خانه‌اى مى‌شود و بدون هیچ دستبردى از آن خانه خارج مى‌شود، بعدا پشیمان گشته و توبه مى‌کند. در این صورت توبه کفایت مى‌کند؟