در رسالۀ حضرتعالى آمده: گمان به اعلمیت یک مرجع کافى نمى‌باشد، منظور چیست؟

اگر از مجتهدى تقلید صحیحى کرده، مى‌تواند بعد از فوت یا در حیات وى به مجتهد دیگرى که در آن مسأله نظرى موافق دارد استناد داده و از او تقلید نماید و لو دوّمى غیر اعلم باشد و وجه عمل را مغایر آنچه اوّلى نظر...

در صورت فراهم بودن شرایط نماز جمعه، حضرتعالى آن را احتیاط واجب مى‌دانید، آیا کسى که مقلد شماست مى‌تواند در این مسأله از مجتهدى تقلید کند که نماز جمعه را واجب نمى‌داند؟

اگر چند مرجع یکسان باشند یا احتمال اعلمیت در بعضى وجود داشته باشد، آیا مى‌توان بعضى از مسائل را از یکى، و باقیمانده را از دیگرى تقلید کرد؟ و آیا مى‌توان از مجتهدى به مجتهد دیگر رجوع کرد؟

این جانب بعلت عدم آشنائى با مسائل، بعد از رسیدن به سن تکلیف از مجتهد میت تقلید کردم، پس از مدتى مسأله برایم روشن شد، تکلیف بنده در مورد اعمال و عبادتهاى گذشته چگونه مى‌باشد؟

این جانب اکنون مقلّد مرحوم حضرت آیت الله العظمى اراکى (ره) هستم، آیا اجازه مى‌فرمایید که در مسائل جدید روز مقلّد حضرتعالى باشم؟

بنده در دو یا سه مسأله از آیت الله العظمى اراکى (ره) تقلید نمودم و پیشتر هم مقلّد امام خمینى (ره) بوده‌ام، حال بنا بر اذن مجتهد زنده به امام باقى بمانم یا به آیت الله اراکى؟ یا از مجتهد حى تقلید کنم؟

شخصى با اذن و اجازۀ مجتهد زنده، در تقلید میت باقى ماند، اکنون مجتهد دومش هم فوت نموده. آیا مى‌توان با اذن و اجازۀ یک مجتهد زنده در تقلید مجتهد اوّلى باقى بماند یا باید از مجتهد حى مستقلاً تقلید نماید؟

شخصى بعد از فوت مرجع خود متوجه شد اعمالى که انجام داده، بر طبق فتواى او نبوده، و همچنین اعمالش مطابق فتواى مرجع حى هم نیست، و براى آگاهى از فتواى مجتهد حى تلاش نکرد تا اینکه به مجتهد حىّ دیگر مراجعه کرد...

نظر حضرتعالى در بقاى بر تقلید از میت چیست؟