دختر من ۱۲ سال دارد. او با این که اهل نماز و پوشش است، ولی نسبت به موسیقی و رقص علاقه‌ی شدیدی دارد؛ همچنین چند وقت پیش متوجّه شدم که او می‌خواهد توسّط دوستانش آهنگ تهیه کند. حال سؤال بنده اینجا است که...

حکم گوش دادن به آهنگ بدون کلام چیست؟

گوش دادن به آهنگی که هیچ گونه توجهی به اشعار همراه با آن نمی‌شود و یا اصلاً به زبانی خوانده می‌شود که معنای آن فهمیده نمی‌شود، چه حکمی دارد؟

آیا در موسیقی حرام، لهوی بودن آن مطرح است یا محتوای شعرهایی که خوانده می‌شود؟ به تعبیر دیگر اگر اشعار خوب و مذهبی در قالب موسیقی مطرب و لهوی خوانده شود، آیا باز حرام است؟

اگر موسیقی یک هنر مبتی بر اصول و قواعد علمی و تاریخی است، آیا بهتر نیست فقیهان –که نه جزء عرف محسوب می‌شوند و نه کارشناس موسیقی هستند- در باره‌ی مصداق موسیقی حکم ندهند؟

چند سالی است که استفاده از آلات موسیقی در برخی هیئت های مذهبی مرسوم شده است، حکم آن چیست؟

اگر مسؤولان هیئت، از نذورات و تبرعات افراد که برای هیئت می دهند، وسایل موسیقی بخرند چه صورت دارد؟

در صورتی که آهنگِ ترانه های غیرمجاز با ادواتی که برخی آن را مجاز می دانند نواخته شود، گوش دادن به آنها چه حکمی دارد؟

هر نوع موسیقی که بتوان با آن رقصید، چه حکمی دارد؟

گوش دادن آقایان به نواری که خواننده اش خانم باشد و از سروده های شعرایی مثل حافظ و مولوی و ... بخواند، چه حکمی دارد؟