نظریه پرازان مکتب فرانکفورت با محدودیت های ذاتی تلقی حاکم بر دوران مدرن از عقل مبارزه می کنند، تلقی حاکم بر شناختِ ابژه سازِ خاص ریاضیات یا علوم طبیعی و به طور کلی تر، خاص فعالیت هایی با هدف تسلط بر

نظریه پردازان مکتب فرانکفورت وارث نوعی دوسویگی پُربار از مارکس اند. گاهی مارکس بر حرکت جدایی از حیوانیّت و طبیعت که کار معرف آن است، تأکید می ورزد، کاری که به نظر می رسد انسان به یمن آن، نوعی حاکمیت

صنعت فرهنگ در یک کلمه (Kulturindustrie) به پیوند دو واقعیت ظاهراً متناقض اشاره دارد: قلمرو مادی تولید و قلمرو ذهن. شیوه ای برای بیان فرایند مدرنیزه شدنِ فرهنگ در قالب واگذاری کالاهای فرهنگی به منطقی کاملاً...

انگاره ی شیء وارگی درمکتب فرانکفورت بیش از آن که برگردد به مارکس که شیء وارگی را بازنماییِ روابط میان سوژه ها در رابطه ی میان چیزها می دانست، و بیش از آن که برگردد به وبر که شیءوارگی را یکدست سازیِ

نخستین نظریه پردازان مکتب فرانکفورت که معاصر توسعه های اگزیستانسیل پدیدارشناسی (هوسرل، هایدگر) بودند، قصد داشتند فلسفه ای انضمامی بر محور زندگی انسان ها و تجربه شان ایجاد کنند. هدف این بود که هم با فلسفه

واژه ی آلمانی Mundigkeit نخست معنایی حقوقی دارد، همان گونه که در زبان فرانسوی چنین است- به رسمیت شناخته شدن و بازشناسیِ خود در مقام فرد بالغ و خلاصی از قیمومیت های کودکی- و پیشاپیش کانت ان را به کار

هر چند مکتب فرانکفورت برای نظریه ی اجتماعی اولویتی معین قائل است، اما اقتصاد گرایی و جامعه شناسی گرایی را نیز نمی پذیرد و بیش تر در پی فهمیدن انسان کامل در ابعاد متفاوت تجربه اش است. از این دیدگاه، ادغام

دیالکتیک وساطت میان امر خاص و امر عام، میان تمامیت اجتماعی و پاره هایش است و هیچ یک از اصطلاحات آن بر اصطلاحات دیگر، اولویت نطقی یا زمانی ندارد و این در مورد همبستگی میان اضداد نیز صادق است. به

اصطلاحی آدورنویی که هم اشاره دارد به سبک- سبکی قطعه قطعه، گُزین گویانه و موجز- و هم به الگوی اندیشه ی انتقادی که بر محورِ « گزینش امر خُرد» استوار است (ام. آبانسور، مؤخره بر الف ص) . خرده شناسی در حد کمال،

« انگیزه ی فلسفیِ راهبر این مؤسسه می تواند اراده ی تغییرناپذیرِ خدمت به حقیقت بدون هرگونه تردید باشد» ( نظریه ی انتقادی، ص80) . این هدف ناچیز و پیش پا افتاده به نظر می رسد، اما با این حال، برای نظریه ای...