قریش پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) را به نوشتن قرآن متهم نکرد، بلکه او را متهم کرد که از برخی از موالی و بردگان پیرو اهل کتاب کمک گرفته است و چون آن‌ها عجم بودند و احتمالاً عربی را در حد رفع نیازهای...

سوره‌ی اعراف همان‌گونه که از خلال یادآوری پیامبران عربی که از زمره‌ی پیامبران اهل کتاب نبودند، به بازتنظیم رابطه عرب با امر نبوت در گذشته‌ی آن‌ها پرداخت؛ رابطه‌ی این پیامبر جدید- پیامبری امی که قوم فاقد...

سوره‌ی فرقان از سخنان مقابله‌جویانه‌ی قریش چنین حکایت می‌کند: «وَ قَالُوا مَا لِهذَا الرَّسُولِ یَأْکُلُ الطَّعَامَ وَ یَمْشِی فِی الْأَسْوَاقِ لَوْ لاَ أُنْزِلَ إِلَیْهِ مَلَکٌ فَیَکُونَ مَعَهُ نَذِیراً...

هرچند تشابه میان این دو دیدگاه که [که در این مقاله بررسی می‌شود] برای خواننده روشن خواهد شد، اتهام عالمان اهل سنت علیه نظریه پردازان اندیشه‌ی شیعی و صوفی را مبنی بر وام‌گیری از اندیشه‌ی یهودی و مسیحی

کلمه‌ی «أمی» و مشتقات آن (أمیه و أمیون) فاقد اصل و ریشه‌ی عربی هستند، که این کلمه معرب است و اصل آن به لفظ «الأمم» برمی‌گردد که یهود بر غیرخود که فاقد کتاب مُنزَل بودند، اطلاق می‌کرده است. این ادعا

موضوع امی بودن به حدیث نبوی که کیفیت آغاز وحی را روایت می‌کند منحصر نیست، زیرا آیاتی از قرآن وجود دارند که رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) را به «امی» بودن توصیف می‌کنند و نیز آیات دیگری که

راویان حنیفیه را دین ابراهیم توصیف می‌کنند. اما نمی‌توانیم یقین داشته باشیم که آیا این عقیده پیش از آن که قرآن روشن سازد و بر آن تأکید کند، به ابراهیم منتسب می‌شده یا راویان و مورخان این انتساب را از قرآن...

به نظر ما این حقیقت باید مورد توجه ویژه قرار گیرد که پدیده‌ی قرآنی اگرچه در ذات و جوهر خود تجربه‌ای معنوی و نبوت و رسالت است، اما از حیث زبانی و اجتماعی و فرهنگی پدیده‌ای عربی است و در نتیجه نباید

در تاریخ ادب عرب می‌خوانیم که برخی شاعران دوره‌ی قبل از اسلام، به ویژه اصحاب معلقات، پیش از آن‌که قصائد خود را بر مردم آشکار کنند، یک سال تمام به سامان دادن و مراجعه و تنقیح سروده‌های خود می‌پرداختند....

آیا قرآن نیازمند تعریف است؟ این سئوال زمانی صحیح خواهد بود که ما از امری شناخته شده در نزد مردم، یعنی امری مشهور و متعارف پرسش می‌کنیم. همان‌طور که مثلاً در تعریف واژه‌های متداول در محاورات