فرض کن حضرت مهدی به تو ظاهر گردد<br /> بر در خانه و یا بر سر کوی و گذری<br /> ظاهرت هست چنانی که خجالت نکشی<br /> باطنت هست پسندیده ی صاحب نظری<br />

ای که دائم به جهان منتظر منتظری<br /> گیری از مردم دانا ز ظهورش خبری<br /> روز و شب ذکر زبان تو بود یا مهدی<br /> در فراقش غم دل داری و اشک بصری

امّید زندگانی من ، مهدی عزیز<br /> من آمدم به درگه تو التجا کنم<br /> با این زبان الکن و این طبع نارسا<br /> هر جا روم برای ظهورت دعا کنم<br />

تا کی برای دیدن رویت دعا کنم؟<br /> تا کی دو دست خویش به سوی خدا کنم؟<br /> در پیشگاه قدس تو از خاک کمترم<br /> بگذار خاک پای تو را توتیا کنم<br /> <br />

ای حجت حق پرده ز رخسار برافکن<br /> کز هجر تو ما پیرهن صبر دریدیم<br /> ما چشم به راهیم به هر شام و سحرگاه<br /> در راه تو از غیر خیال تو رهیدیم

چندان که به یاد تو شب و روز نشستیم<br /> از شام فراقت چو سحرگه ندمیدیم<br /> تا رشته‌ی طاعت به تو پیوسته نمودیم<br /> هر رشته که بر غیر تو بستیم بریدیم

گذری کن که جهانی ز غم آزاد شود<br /> آفتابا ز پس پرده غیبت بدرآی<br /> تا جهان از کرم و لطف تو آباد شود<br /> گشته تاریک جهان از ستم و ظلم و فساد

عمری به انتظار نشستم نیامدی<br /> چشم از همه به غیر تو بستم نیامدی<br /> ای مایه امید بشر، رشته امید<br /> از هرکسی بجز تو گسستم نیامدی<br />

به گیسویت قسم دل، به گیسوی تو بستم<br /> تمام عمرخود را، سر راهت نشستم<br /> من از هر دیده خود خون فشاندم یابن الزهرا<br /> تمام جمعه ها را ندبه خواندم یابن الزهرا

بهار آمد ولیکن، بهار من نیامد<br /> گل آمد سبزه آمد، نگار من نیامد<br /> نمی دانم تو ای مولا چرا از ما جدایی<br /> گل خوش عطر و بوی ما بگو با ما کجایی