شعر «ساربانا ز اشتران بگشای بار» درباره اربعین حسینی است که توسط عباس کی منش سروده شده است.

كيستم من، فارغ التحصيل دانشگاه دينم دومين فرزند دلبند امام سومينم چارمين استاد پرچمدار سرخ انقلابم ز آنكه باب تاجدار پيشواى پنجمينم

جشن ميلاد امام چارمين آمد پديد روز وجد مؤمنات و مؤمنين آمد پديد درّة التّاج فضيلت جوهر علم لدن

حجّت حقّ، آيت مطلق، علىّ بن الحسين مظهر شمس الضّحى و زاده طاها و ياسين گوهر بحر امامت، آن كه مى بودش صدف

ماه فروردين فراز آمد ز فردوس برين گلستان را كرد در بر، حلّه‌هاى حور عين ارغوان سرمايه بگرفته است از كان بدخش ياسمين پيرايه بگرفته است از درّ ثمين

امشب ای اهل دعا روح دعا می‌آید پسر خامس اصحاب کسا می‌آید مؤمنین گرد هم آیید به محراب دعا صف ببندید که مولای شما می‌آید سر تسلیم به پایش بگذارید همه

چو خورشيد جمالش مشرق از برج كمال آمد خدا را شد جلوه‌گر بر خلق اشراق جمال آمد شد از برج عبوديت عيان شمس ربوبيّت تجلّى جمال آن جا تجلّى جلال آمد ز مشرق تافت بدرى مشرق اندر ليلة القدرى

ای لیل قدر تشنه راز و نیاز تو قبله سزاست غبطه خورد بر نماز تو چون بر قنوت دست دعا باز می‌کنی صدها فرشته پر کشد از دست باز تو

ای به عبّاد این جهان استاد ای ملقب به سید سجاد ای نبی را تو بهترین فرزند ای علی را تو برترین اولاد

مه رجب، مه تسبیح، ماه صدق و صفاست مه نماز، مه روزه، ماه ذکر و دعاست مه عبادت پروردگار حیّ ودود مه محمد و ماه علی، مه زهراست