یکی از موضوع‌ های بحث‌ برانگیز در زمان مشروطه ی اول، نزاع بر سر متمم قانون اساسی و به ‌ویژه اصل دوم آن است که ناظر بر نظارت پنج تن یا بیشتر از

رساله های اندیشمندان ایرانی که از گذشته های دور بر جای مانده از توجه آنها به حکومت و مشروعیت آن، و نیز حقوق و وظایفش حکایت می کند.

یکی از موضوع‌ های بحث‌ برانگیز در زمان مشروطه ی اول، نزاع بر سر متمم قانون اساسی و به ‌ویژه اصل دوم آن است که ناظر بر نظارت پنج تن یا بیشتر از

با بلند شدن موج مشروطه ‌خواهی در ایران، آخوند خراسانی به حمایت از این خواسته، البته در شکل اسلامی ‌اش، برخاست و شیخ‌ فضل‌ الله نوری، با مشاهده ی عیوبش رأی بر

آخوند خراسانی و شیخ فضل الله نوری هر یک به فراخور اندیشه و رویکرد خود در جنبش مشروطیت، موضعی اتخاذ کردند که به دو جریان مستقل و مطرح مشروعه خواهی مشروطه خواهی منجر شد.

جمادی الاول 1320 ق طی نامه ای به محمدعلی میرزا درباره ی مسائلی چند اعلام نگرانی کرد. از جمله معایب تسلط کفار بر مسلمین که به لحاظ شرعی استقراض از بیگانه و

آخوند خراسانی، ملا محمد کاظم (1255 - 1329 ق / 1839 - 1911 م)، کوچک ترین پسر ملاحسین واعظ هراتی، مرحوم صاحب کفایه فقیه اصولی و مرجع تقلید شیعه و

فقیه بزرگ عصر پس از هفتاد سال تلاش علمی و فعالیت های اجتماعی و سیاسی در صبح روز پنج شنبه 12/شوال/1380 برابر 1340/1/10 در حالی که

در این مقاله به بیانه ی تاریخی آیت الله بروجردی که در محکومیت و اعتراض به اشغال سرزمین فلسطین توسط متجاوزان صهیونیست در سال 1327 ش. صادر شده است، بسنده می کنیم:

آیت الله بروجردی در مسائل سیاسی، روش خاص خودش را داشت و با توجه به شرایط آن روز و ظرفیت سیاسی مردم، همواره موضع مناسب و بجا اتخاذ کرد و