سلسله ی موی دوست سلسله ی موی دوست, حلقه ی دام بلاست حلقه ی دام بلاست هر که دراین حلقه نیست هر که دراین حلقه نیست, فارغ از این ماجراست فارغ از این ماجراست

خاک بودم آب بودم گل شدم عالمی گل کردم آخر دل شدم غیرت حزن احتضار شرم داشت لیلی بی پرده ی محمل شدم نغمه ها دارد مقامات ظهور او غنا ورزید و من سائل شدم

دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من سرو خرامان منی ای رونق بستان من چون می روی بی من مرو ای جان جان بی‌تن مرو وز چشم من بیرون مشو ای شعله تابان من

دی دامنش گرفتم کی گوهر عطایی شب خوش مگو مرنجان که امشب از آن مایی افروخت روی دلکش شد سرخ همچو اخگر گفتا بس است کم کن تاچند از این گدایی با مدعی مگویید...

ای عشق ، همه بهانه از توست من خامشم، این ترانه از توست من انده خویش را ندانم ندانم ندانم من انده خویش را ندانم ندانم ندانم این گریه‌ی بی‌بهانه از توست این گریه‌ی بی‌بهانه از توست

ملکا ذکر تو گویم ، که تو پاکی و خدایی نروم جز به همان ره که توام راهنمایـــی نروم جز به همان ره که توام راهنمایـــی بری از رنج و گدازی، بری از درد نیازی بری از بیم و امیدی بری از چون...

زین دو هزاران من و مااااا زین دو هزاران من و مااااا ای عجبا من چه منم ای عجبا من چه منم گوش بنه عربده راااااا دست منه بر دهنم دست منه بر دهنم

الا ای پیر فرزانه مکن منعم ز میخانه که من در ترک پیمانه دلی پیمان شکن دارم سزد کز خاتم لعلش زنم لاف سلیمانی چو اسم اعظمم باشد چه باک از اهرمن دارم

ای عشق ای عشق ای عشق ای عشق ای عشق زمین و آسمان آیه ی توست بنیاد ستون بیستون پایه ی توست چون ره گذری خسته که می آساید آسایش آفتاب در سایه ی توست آسایش آفتاب در سایه ی توست

پیش بیاااااااا پیش بیااااا پیــــــش تـــــر تا که بگویـــم غم دل بیـــش تــــر تا که بگوووویم غم دل بیـــش تـــــر دوست ترت دارم از هرچه دوست ای تو به من از خود من خویش تر ای تو به...