انسان، موجودی نیازمند و طالب بی‌نیازی است که اگر به آن برسد، به احساس خوشایند رضامندی دست خواهد یافت.

سپاس‌گزاری، متوقف بر نعمت‌شناسی است. مقایسه صعودی، نعمت‌ها را ناچیز می‌شمرد و لذا ناسپاسی را هم به دنبال دارد.

در دعاها نیز باید روزی کافی را از خدا خواست و از روزی زیاد یا کم، دوری جست.

مخصوص‌ترین حالت روحی دینی، نشاط و سروری است که از تسلیم خود و فراموشی خود در انسان دین دار حاصل می شود.

رابطه فرزند با پدر و مادر خود را نمی توان بر اساس قاعدة عدل و قسط ارزشیابی کرد؛ زیرا اساس عدل و قسط بر این است که دو نفر یا بیشتر، با هم روابط متقابل، و در نتیجه، حقوق و تکالیف متقابل داشته باشند.

انسان دو بعد روحانی و جسمانی دارد که هریک از این دو بعد، دارای توانایی‌ها و گرایش‌های گوناگونی است.

ترس از عدالت خدا، در اصل، ترس از فعل و عملکرد خود است؛ زیرا آنچه انجام یابد یا ترک شود، فراموش نمی گردد.

گوهر وجود انسان، روح مجرد و غیرمادی اوست که فناناپذیر و جاودان است. این روح از سوی خداوند و به امر او آفریده شده، و انسان توان کسب آگاهی از ماهیت آن را ندارد.

به علت پراکنده بودن عوامل عفونی متعدد در محیط اطراف و هوای تنفسی انسان، و با توجه به اینکه استنشاق میکروب از راه بینی، روش عمده انتقال این عفونت هاست، بیماریهای عفونی تنفس، به وفور اتفاق می افتد.

اسلام با توجه به اهمیت و اثرگذاری امور جنسی در زندگی فردی و اجتماعی، اصل این غریزه را پاک و مقدس می‌داند، ولی برنامه‌ای برای آن در نظر گرفته است تا انسان بتواند آن را کنترل کند و از این غریزه برای تکامل...