تربیت دینی را باید جزو آن دسته از مفاهیمی قرار داد که به ظاهر بسیار روشن و بی نیاز از تحلیل و تفسیر می نماید، ولی به همان اندازه نیز ابهام دارد و بررسی دقیق و جامعی را می طلبد.

تعلیم و تربیت لیبرال، همچون خود لیبرالیسم قدمتی طولانی دارد و برداشتهای متفاوتی را در خود جای داده است.

توانایی‌های حرکتی و بدنی، همراه با رشد شناختی و عاطفی کودکان در همان نخستین دوره های کودکی به آنها اجازه می دهد که برخی تکالیف دینی را هرچند به شکل ساده و ناقص انجام دهند تا در زمان لازم برای اجرای آن،...

ریشه‌یابی شبهة تلقین در تربیت دینی در دین و تربیت دینی - که اولین مربیان آن أنبیاغی بوده اند - مفاهیم بسیار بلندی وجود دارد و اذهان بسیاری از کودکان، نوجوانان و جوانان، بلکه گاه حتی بزرگسالان نیز از درک...

این مقاله درصدد مقایسه دو رویکرد «دینی» و «لیبرال» به مسئله تعلیم و تربیت است. حضور مفهوم «جامعه مدنی» در عرصه فرهنگی اخیر کشور اسلامی و نقش لیبرالیسم در جایگاه یکی از ارکان اصلی این پدیده ضرورت چنین بحثی...

نخستین پرسش این است که عناصر تشکیل دهنده تلقین کدام اند و وجه تمایز این موضوع از تعلیم و تربیت آزاد چیست؟ حقیقت آن است که دانشوران هنوز معیار دقیقی برای تعریف و تشخیص تلقین ارائه نکرده اند، هرچند می کوشند...

جمع بین تربیت دینی و تربیت لیبرال ناممکن می نماید. اما این پرسش باقی می ماند که آیا راستی دین این گونه است که لیبرالیسم می گوید؟

محققان انواع گوناگونی از آزمونها و ابزارهای ارزشیابی را به کار می برند که بسیاری از آنها از نظر معیارهای روان شناسی و تعلیم و تربیت در وضعیت مطلوبی قرار دارد.

اگر بپذیریم دین به عنوان مجموعه‌ای از معارف و احکام از طرف خداوند نازل شده و امکان ندارد که خداوند در یک زمان، بیش از یک دین را قبول داشته باشد، بسیاری از مسائل و اختلافات حل می شود.

دانش آموز مختار بود که درس بخواند یا نخواند. معلم و شاگرد به یک اندازه حق داشتند و نتایج اجتماعی و عاطفی جای نتایج آموزشی را گرفته بود.