مبنای حجّ بر دو عنصر حیاتی توحید و ولایت استوار است. در جای جای جغرافیایی سرزمین وحی، نمادها و نمونه های خداپرستی و خداپرستان وجود دارد و در

بر اساس فرهنگ قرآن و اهل بیت (ع) برای هر مسلمان و بلکه هر انسانی پنج پدر معنوی وجود دارد.

قال علی (ع): (إنَّ الدّنیا دارُ صدقٍ لِمَن صَدَقَها... وَ مَتجَرُ أولیاء اللهِ، إکتَسَبُوا فیهاالرَّحمهَ و رَبِحُوا فیها الجَنَّهَ...)(1)

حجّ در فرهنگ اسلام و قرآن عامل مهمی برای تربیت است و به همین دلیل یکی از آموزه های بنیادین آن، تقویت معادباوری و آماده سازی انسانها برای تعمیق باور نیست به مسأله قیامت است.

قال رسول الله (ص): (ماءُ زَمزَمَ شِفاءٌ لِما شُرِبَ لَهُ.) (1) «آب زمزم برای دردی که به خاطرش نوشیده می شود شفاست.»

یکی از اصول مهم در ارتباط با خداوند، خصوصاً در ایّام حجّ، آشنایی با آداب درخواست و دعا بر اساس آموزشهای اهلبیت (ع) و پرهیز از تصمیم گیری ها و دعاهای سلیقه ای می باشد

علّت مُعِدّه و زمینه ساز تولّد ملکی انسان، پدر و مادرند و علّت معدّه و زمینه ساز تولد ملکوتی انسان، پیامبر (ص) و امامان (ع) هستند، ما به خاطر ولادت مُلکی خود، مدیون پدر و مادر

یکی از نیازهای انسان، نیاز به شناخت خدا و استخراج و استحصال (1) وجود خود، با خود بودن و ایجاد مناسبات عرفانی بین خویش و خداست؛ معمولاً لازمه ی این امر

یکی از مهمترین اصول طواف و زیارت خانه ی خدا، شناخت فرشتگان، توجه به آنان و همراهی و همخوانی با آنهاست، چرا که خداوند همانطور که برای انسان روی زمین،

شهر مکه، بلد امین، خواستگاه رسول خدا (ص)، شهر فتوحات ظاهری (فتح مکه و پاکسازی از لوث بت و بت پرستی) و باطنی پیامبر (ص) و بسیاری دیگر از اولیای الهی است.