بنی‌اسرائیل یکی از القاب قرآنی اسرائیلیان و یهودیان و نیز مسیحیان، عمدتاً برای اشاره به نسل‌های گذشته. اغلب آیاتی که در آنها عبارت بنی‌اسرائیل ذکر شده به اسرائیلیان زمان موسی اختصاص یافته‌اند، اما به مراحل

آفریدگانی که ملتزم به خدمت خداوندند. در بیش از صدجا، قرآن پیامبران، مؤمنان، جن (نک. ذاریات: 56) و فرشتگان را بنده‌ی خدا (عَبد، جـ عِباد، عَبید؛ نیز عابد، جـ عابدون) می‌نامد. انسان‌ها به طور عام نیز بندگان...

توانایی کامل جسمانی و فکری. مفهوم بلوغ (اَشُدّ، رُشد) درباره‌ی شخصی به کار می‌رود که رشد طبیعی کامل را به دست آورده و به طور تمام و کمال بالیده و قادر به پذیرش مسئولیت امور خویش است.

نامی که اغلب مفسران اسلامی به ملکه‌ی بی‌نام سرزمین سبا در قرآن داده‌اند. بلقیس حاکم قدرتمند و هوشمندی است که دیدار مشهورش از قصر سلیمان نبی در آیات 20-44 نمل ذکر شده است. ریشه‌ی این نام نامشخص

حوادثی فوق طبیعی که بر فرعون مصر و قوم او وارد شد و موسی واسطه‌ی انجام آنها بود. نزدیک به بیست بار در قرآن به بلایای واقع شده در مصر اشاره شده است. معرفی خود بلایا تنها یک بار انجام شده است. (اعراف: 133).

قرآن در سنت اسلامی همواره تقلیدناپذیر قلمداد شده است؛ البته عقیده‌ای در قرن سوم هجری ظهور کرد حاکی از اینکه قرآن، به لحاظ ویژگی‌های زبان‌شناختی و سبک شناختی، بسیار برتر از همه‌ی دیگر آثار ادبی به زبان

بازمانده‌ی مساکن ویران شده‌ی اقوام گناهکار. نابودی کامل نسل‌های پیشین درسی تاریخی برای گناهکاران معاصر است، چنان‌که مثلاً در آیه‌ی 98 مریم بیان شده است: «و چه بسا نسل (قرن)ها که پیش از آنان هلاک

دو بار در قرآن به نام الیاس، از پیامبران ذکر شده در کتاب مقدس (1 پادشاهان، 17-22؛ 2 پادشاهان،1-2)، اشاره شده است (انعام: 85؛ صافات: 123-130). او فرستاده شد تا قومش را از پرستش بعل بازدارد. تفسیرها

اخبار حوادث خوش. در قرآن «بُشری» و صیغه‌های گوناگون باب تفعیل از ریشه‌ی ب ش ر دلالت بر خبر تولد و، با توسع، دیگر وقایع خوش دارد. بدین‌سان، پیش‌بینی تولد اسحاق و یعقوب برای سارا بشارت بود (هود:

ذکر بسم الله الرحمن الرحیم (به نام خداوند بخشنده مهربان)، که به «تسمیه»، یعنی «نامیدن/ بر زبان آوردن (نام خدا)» نیز مشهور است، صد و چهارده بار در قرآن تکرار شده است: در ابتدای هر سوره به جز سوره‌ی توبه