امام علی (علیه السلام) می‌فرمایند: «مَن حَذَّرَکَ کَمَن بَشَّرَکَ؛ کسی که تو را [از چیزی که خطرناک است] بترساند، همچون کسی است که تو را [به چیزی که مایه سرور و خوشحالی است] بشارت می‌دهد».

امام علی (علیه السلام) می‌فرمایند: «الْغِنَى فِی الْغُرْبَةِ وَطَنٌ وَ الْفَقْرُ فِی الْوَطَنِ غُرْبةُ؛ توانگری در غربت، وطن است و ناداری در وطن، غربت است».

امام علی (علیه السلام) می‌فرمایند: « روزگار بدن‌ها را کهنه و آرزوها را نو می‌کند؛ مرگ را نزدیک و خواسته‌ها را دور می‌سازد؛ کسی که به آن برسد، خسته می‌شود و کسی که به آن نرسد، رنج می‌برد».

امام علی (علیه السلام) می‌فرمایند: کسی که خود را در مقام پیشوایی و امام مردم قرار می‌دهد، باید پیش از آن که به تعلیم دیگران بپردازد، به تعلیم خویش بپردازد و باید تأدیب کردن او به علمش، پیش از تأدیب کردن...

امام علی (علیه السلام) می‌فرمایند: إِذَا تَمَّ العَقلُ نَقَصَ الکَلامُ؛ هنگامی که عقل انسان کامل شود، سخنش کم می‌شود».

امام علی (علیه السلام) می‌فرمایند: «أَوْضَعُ الْعِلْمِ مَا وُقِفَ عَلَى اللِّسَانِ وَ أَرْفَعُهُ مَا ظَهَرَ فِی الْجَوَارِحِ وَ الْأَرْكَانِ؛ پست‌ترین دانش‌ها آن است که تنها روی زبان متوقف شود، و برترین...

امام علی (علیه السلام) می‌فرمایند: «قِیمَةُ کُلِّ امرِیٍ مَا یُحسِنُهُ؛ قیمت و ارزش هر کس به اندازه کاری است که به خوبی می‌تواند انجام دهد».

امام علی (علیه السلام) به مردی که در ثناخوانی بر او افراط کرد، ولی در دل امام را متهم می‌نمود، فرمود: «انَا دُونَ مَا تَقُولُ وَ فَوقَ مَا فی نفسِکَ؛ من کم‌تر از آن هستم که می‌گویی و بالاتر از آنم که در...

امام علی (علیه السلام) می‌فرمایند: «خُذِ الْحِكْمَةَ أَنَّى كَانَتْ فَإِنَّ الْحِكْمَةَ تَكُونُ فِی صَدْرِ الْمُنَافِقِ فَتَلَجْلَجُ فِی صَدْرِهِ حَتَّى تَخْرُجَ فَتَسْكُنَ إِلَى صَوَاحِبِهَا فِی صَدْرِ...

امام علی (علیه السلام) می‌فرمایند: فقیه و عالم کامل کسی است که مردم را از رحمت الهی نومید نکند، و از لطف و محبّت او مأیوس نسازد، و [در عین حال] از مجازات‌های غافلگیرانه‌ی او ایمن ننماید