آیت الله بروجردی علاوه بر تدریس، تحقیق و تربیت شاگردان برجسته حوزوی، در عرصه ی فعالیت های فرهنگی- عمرانی نیز به حق کوشا بود.

آیت الله بروجردی بر کتب و آراء فقهی علمای اهل سنت تسلط عجیبی داشت و اهتمام به این موضوع از همان آغاز تحصیل و تحقیق در زندگی علمی او مشهود بود.

به یقین آیت الله بروجردی در وجود خود بذر فضائل اخلاقی را افشاند و روح خویش را به درختی پر بار تبدیل نمود.

آیت الله بروجردی همان طور که توانست قدرت تدریس، تحقیق، نبوغ و نوآوری خود را به کار گیرد، در عین حال توانست ابتکارات ارزنده ی خویش را با قلم و تألیف به ثبت برساند و

آیت الله بروجردی به اغلب علوم و فنون معمول در حوزه اشراف کامل داشت و در بسیاری از آن، صاحب نظر و دارای مبانی خاصی بود. شهید مرتضی مطهری در این باره می نویسد:

آیت الله سید حسین طباطبایی بروجردی، ماه صفر سال 1292 در شهر بروجرد به دنیا آمد. از آغاز کودکی و نوجوانی تحت تدبیر و تربیت و مهر و محبت پدر دانشمندش

آیت الله سید حسین طباطبایی بروجردی، ماه صفر سال 1292 در شهر بروجرد به دنیا آمد. از آغاز کودکی و نوجوانی تحت تدبیر و تربیت و مهر و محبت پدر دانشمندش

ابن ابی الوفاء عنوان خاندانی از علما، عرفا و سادات شافعی بیت المقدس در سده های (8-10ق /14-16)م که به «بنی ابی الوفاء» نیزمشهوراند،

همواره کویر تشنه و عطشناک اندیشه ها، در پی چشمه ای است که دل ها و جان ها را سیراب کند.

و در گذشته نه خیلی دور شهر نجف اشرف،‌ دارای سوری بود که مردم آنجا را از تجاوز دزدان - بالأخص اعراب نجد- حفظ می کرد و