در این نوشتار به نقش حادثه ی عاشورا در القای پیام ها پرداخته شده و پیامدهای آن نیز مورد بررسی قرار گرفته است. در بخش پیام ها، چندین پیام سترگ تاریخی ارزیابی و تبیین گردیده است؛

در این مجموعه، رهبری عدالت محور هم قرار گرفته که تلاش فراوانی در تحقق عدالت و فضیلت می نماید. شاکله شناسی رهبری عدالت محور نشان می دهد که این نوع از رهبری منجر به

مسأله ی امامت و رهبری، اگرچه برای هر مکتبی با اهمیت است، لکن برای اندیشه و تفکر شیعی رکنی بنیادین و اساسی است که تبیین درست آن، همه ی موجودیت شیعه را در بر می گیرد.

در این نوشتار برای این پرسش ها و چالش ها با توجه به مکتب اهل بیت علیه السلام پاسخ ها و راه حل هایی ارائه شده است که برآیند آن اثبات حقوق دانستن آنها و

در این مقاله بحث رهبر معظم انقلاب (حفظه الله) در سه دوره ی پیش از انقلاب، دوره ی پیروزی انقلاب اسلامی و در مقطع رهبری داهیانه ی معظم له مطرح گردیده است.

تقیه، چنان که می دانیم، عبارت از قرار گرفتن شخص در موقعیت سختی از خطر است که متوجه مکتب، جان، ناموس، مال و عرض او می شود. وی در این موقعیت به اتخاذ روشی نیاز می افتد

چنان که یادآوری شده تقیه در هر دو شرایط مختلف ضعف و قدرت موضوعیت و مطلوبیت دارد. در این جا به طور اجمال به گوشه ای از پیایندها و تمایزشان با یکدیگر می پردازیم.

استفاده ی فرصتی؛ منظور از این کلمه بهره برداری از امکانی به عنوان تقیه برای رهایی از مخمصه ای است که شخص در آن قرار گرفته است یا خواهد گرفت. حتی امیرالمومنین علی

پس از روش شدن مفهوم واژگانی تقیه و آشنایی مختصر با ابعاد آن، در می یابیم که تقیه بستر و موقعیت اضطراری است که عمل ویژه ای را متناسب با طبع خود می طلبد و

مشهور میان اهل سنت آن است که تقیه با کفار جایز است و با مسلمان جایز نیست؛ البته برخی از ائمه ی اهل سنت تقیه را در شرایط خاصی میان مسلمانان نیز جایز می دانند