نفست اي آشنا چون سكوت شب رسا در پاييز ، در گلريز تو بمان اي همصدا دست تو خورشيد من در شب دريا شدن اي جاري ، اي روشن از فردا حرفي بزن در شب خاموشي صحرا اي خورشيد

تو آسمون پر غبار ستاره رو نمیشه دید اما شبا توی کویر میشه ستاره هارو چید گل میکنن ستاره ها شبا رو فرش آسمون بیا با هم سر بزنیم به کوچه باغ کهکشون قصه اینه توی مشرق ساده است ستاره بینی ما مسافر کویریم...

کی میگه بین دو تا نی ، یکیشون شکر نداره نه عزیزم برا بابا دختر و پسر نداره دخترا سیب گلابند ، مثل برفند ، مثل آبند برف جاده گل و خاکه ، آب چشمه اما پاکه دخترا شاخه نباتند...

افسوس بر آن عمر گرامي كه هدر شد آن معبد رويايي من زير و زبر شد دردا كه تو مرد سفر عشق نبودي افسوس دل غافل من بي خبر شد روزي كه دل عاشق من تازه نفس بود در...

حتي تماشا تاراج تيشه است ديوار حاشا محتاج ريشه است دريا به دريا آئينه باشيم بيش از هميشه بي كينه باشيم چون بهار ، اي نگار ، بگذر به گلشن گل بيار گل...

یه شهر سبز دلنواز دامن کوه و دشت ناز بگی نگی رو به فراز اون طرف پل نیاز تو کوچه سوز و گداز بنبست راز محله بنده نواز

ولوله ي ساز با تو شد آغاز محو عبور قافله ي ناز هلهله ي ماه ، چاره ي دلخواه ! پرنكش از من ، سلسله ي آه ! پريزادي و من دلتنگ تو نشسته به سازم آهنگ تو

به زمین خوردن دلقک يا در آوردن شکلک واسه اینه که تو بخندی مثل رسم شاه و تلخک کفشای لنگه به لنگه می پوشه که هی بلنگه پای راستش ميده جفت پا تا پای چپش بلنگه واسه نونه واسه نونه

زاتش پنهان عشق، هركه شدافروخته دود نخيزد از او، چون نفس سوخته دلبربي خشم وكين، گُلبُن بي رنگ وبوست دلكش پروانه نيست شمع نيافروخته مايه آرام دل، چشم هوس بستن است از طپش آسوده...

نه اين قرارمون نبود تو بي خبر بري من خسته شم كه تو بي همسفر بري نه اين قرارمون نبود من رنگ شب بشم تو سر سپرده شي من جون به لب بشم باور نمي كنم اين تو خود تويي اين...