از سوز سینه ام جگر سنگ خاره سوخت<br /> هم سنگ خاره سوخت و هم راه چاره سوخت<br /> از بس ستاره ریختم از آسمان چشم<br /> بر اشک غربتم دل ماه و ستاره سوخت<br /> شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

پیش حسن دلیل زمین خوردنت چه بود؟<br />  اصلاً چه شد که رنگ رخ مجتبی پرید<br />  حالا شب است و درد سراغ تو را گرفت<br />  درد سری ز درد سرت مجتبی گرفت<br /> شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

باران تازیانه امان تو را برید<br /> بازوی حیدریِ تو را بین خون کشید<br /> هرکس رسید ضربه ای بر پهلوی تو زد<br /> پس بی دلیل نیست اگر قامتت خمید<br /> شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

تار و پود وجود مجروحت<br /> بینِ کوچه ز هم  گسسته شده<br /> پهلویت  مثل  رنگ رخسارت<br /> یا کبود است یا شکسته شده<br /> شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

چه گذشته میان کوچه به تو<br /> که حسن زار و دلشکسته شده<br /> رنگ  نیلی گرفته‌ای زهرا<br /> تار، آن چهره‌ی خجسته  شده<br /> شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

یاس سفید بود و رخ او سیاه شد<br /> نیلی ترین کبوتر  پیغمبری شده<br /> پیش نگاه زخمیِ زهرای مرضیه<br /> حالا زمان اشک همان دختری شده ...<br /> ...که هر که دید صبرو صبوریِّ او بگفت<br /> آیینه‌ی تمام ...

زخمی که مدتی‌است، نشسته به پهلویش<br /> حالا برای  فاطمه  درد سری شده<br /> با پهلوی شکسته علی را رها نکرد<br /> اصلا میان کوچه گل پرپری شده<br /> شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

بانوی چاره ساز علی بستری شده<br /> یعنی که ارغوانی و نیلوفری شده<br /> دارد برای شیر خدا ذوب می‌شود<br /> معلوم می‌شود که چه قَدَر حیدری شده<br /> شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد

وقتی‌که دید فاطمه‌اش درد می‌کشد<br /> سوی حسن روان شد و او را خطاب کرد<br /> حرفی بزن حسن که  دلم  پاره پاره  شد<br /> اینجا حسن  چگونه علی را کباب کرد<br /> دشمن میان کوچه سرِ راهِ ما گرفت<br /> اول...

رو از علی گرفت و، خودش را حجاب کرد<br /> شهر مدینه بر سر حیدر خراب کرد<br /> حرفی نزد به حیدر و در خواب ناز رفت<br /> از اینکه  فاشِ راز کند، اجتناب کرد<br /> شهادت حضر فاطمه زهرا (س) تسلیت باد