بر شهر دلم که بی فروغ است  <br /> ای نور خدا بتاب مهدی<br /> جان بی تو به لب رسید باز آ   <br /> قامت ز غمت خمید باز آ

نیـلوفر عشق بی حضور است  <br /> دلهاست به پیچ و تاب مهدی<br /> با هجر جگر خراشت ای دوست   <br /> من ماندم و افتراق مهدی<br />

ای جلوۀ آفتاب مهدی    <br /> وی زاده بوتراب مهدی<br /> از تو قدمی ز ما سرو جان   <br /> بردار ز رُخ نقاب مهدی

ای آیینه خدا نشان ادرکنی  <br /> کوی تو پناه بی کسان ادرکنی<br /> درد از منِ دردمند و درمان از تو   <br /> یا مهدی صاحب الزمان ادرکنی

در می زنم که سائل این خانه ام کنی   <br /> دلباخته ام که با همه بیگانه ام کنی<br /> عمری به دور شمع وجود تو گشته ام    <br /> تـا شعله ای ببخشی و ویرانه کنی

ای روشنی دیدۀ احرار کجایی  <br /> وی شمع فروزان شب تار کجایی <br /> ای دسته گل سر سبد بــــاغ رسالت <br /> وی وارث پیغمبر مختـار کجایی <br />

مرا به غیر تو نبود پناه مهدی جان    <br /> که من گدایم و هستی تو شاه مهدی جان<br /> در انتظار تو شاها گذشت عمر عزیز              <br /> نگـشت حاصل من غیر آه مهدی جان

سوختم ز آتش هجران تو ای یار بیا  <br /> تـا نکُشته است مرا طعنۀ اغیار بیا<br /> من همه عمر اتو را جستم و نا یافته ام <br /> تو عنایت کن و یک لحظه پدیدار بیا

من نخواهم بهشت، بی مهدی  <br /> جنت با صفای من، مهدیست<br /> در دم مرگ با ولایت او   <br /> آخرین حرف نای من، مهدیست

بینوایم، نوای من، مهدیست    <br /> دردمندم، دوای من مهدیست<br /> من غریبم در این زمان، ولی      <br /> مونس و آشنای من، مهدیست